μελλό·νυμφος, ου (ὁ, ἡ) :
      1 nubile, SOPH. Tr. 207 ;
      2 qui est sur le point de se marier, fiancé, LYC. 174 ; d’ord. en parl. de la femme : ἡ μ. SOPH. Ant. 633 ; DC. 58, 7, fiancée.

Étym. μ. νύμφη.

ον, about to be betrothed or wedded, esp. of females, S. Ant. 633, D.C. 58.7, Epigr.Gr. 364.3 (Cotiaeum); rarely of the male, Phryn.Com. 78 (prob. for -νύμφιος), Lyc. 174; in S. Tr. 207 (lyr.), ἀνολολυξάτω (-ύξετε codd.) δόμοις… ὁ μελλόνυμφος, we shd. read either δόμος… ὁ μ. the maidens of the household or δόμοις… ἁ (sc. κλαγγά) the shout of the maidens.

der Vermählung nahe, Bräutigam, Braut ; Soph. Ant. 629, vgl. Trach. 206 ; sp.D., wie Lycophr. 174 ; auch D.Cass.; fem. auch μελλονύμφη, Poll. 3.45 u. Eust. 945.17.