μελι·ηδής, ής, ές, doux comme du miel, IL. 4, 346 ; OD. 9, 94, etc. ; fig. en parl. du cœur, IL. 10, 495 ; du retour dans la patrie, OD. 11, 100 ; du sommeil, OD. 19, 551, etc.

➳ Dor. μελιαδής [ᾱ] ALC. 47 ; PD. fr. 147.

Étym. μέλι, ἡδύς.

Dor. μελιαδής, ές, Aeol. μελιάδης, (< ἡδύς) honey-sweet, οἴνου… μελιηδέος Il. 4.346; οἶνός σε τρώει μελιηδής Od. 21.293; λωτοῖο μελιηδέα καρπόν 9.94; τὼ μελιάδεος (sc. οἴνου) Alc. 45, cf. Id. p. 31 Lobel, Pi. Fr. 166.1. metaph, μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα Il. 10.495; νόστον δίζηαι μελιηδέα Od. 11.100; ἐμὲ μελιηδὴς ὕπνος ἀνῆκε 19.551; γᾶρυς Simon. 41.

ές, honigsüß ; λωτοῦ μελιηδέα καρπόν Od. 9.64, öfter ; übertr., θυμός, das süße Leben, Il. 10.495, Od. 11.203 ; νόστος, die süße, angenehme Rückkehr, 11.100 ; ὕπνος, 19.551 ; ποία, Pind. P. 9.37 ; μολπή, Ep. in Mus. (IX.504); τρύγα πίνει μελιηδέα, Anacr. bei Ath. XV.671 s. Vgl. Hesych. u. oben μελιαδής.