μελί·φρων, gén. ονος (ὁ, ἡ) :
      1 litt. qui prend soin du miel, càd. qui élève des abeilles, ép. d’Aristée, A.RH. 4, 1132 ;
      2 doux comme le miel, en parl. du vin, IL. 6, 264 ; fig. en parl. du sommeil, IL. 2, 34, etc. ; de la vie, HÉS. Sc. 428 ; du retour, SIM. fr. 120, etc.

Étym. μ. φρήν.

ον, gen. ονος, (< φρήν) sweet to the mind, delicious, ὕπνος Il. 2.34, B. Fr. 3.10; οἶνος Il. 6.264, Od. 7.182, etc. ; μ. θυμός Hes. Sc. 428; νόστος Simon. 119; σκόλιον Pi. Fr. 122.11; μ. αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε Id. N. 7.11; μ. δεσμὸν ἐρώτων Coluth. 95. Act., whose care is honey, Ἀρισταῖος A.R. 4.1132.

ονος, durch Süßigkeit das Herz erfreuend ; οἶνος, Il. 24.284, Od. 7.182 ; auch πυρός, σῖτος u. ὕπνος, Il. 2.34, wie Bacchyl. Stob. fl. 55.3 ; θυμός, Hes. Sc. 428 ; αἰτία, Pind. N. 7.11 ; βάρβιτος, Ep. in Mus. (IX.504); μῦθοι, Ap.Rh. 5.458 ; καρπός, 2.1003 ; δασμὸς ἐρώτων, Coluth. 94. – Aber im eigtl. Sinne heißt Aristaios so, der für den Honig sorgt od. ihn erfunden hat, Ap.Rh. 4.1132.