μελάγ·χροος-ους, οος-ους, οον-ουν, de couleur noire ou sombre, particul. de peau brune, HPC. 1170 d ; PLUT. Arat. 20, etc.

Étym. μ. χρόα.

ον, contr. μελάγχρους, ουν, heterocl. nom. pl. μελάγχροες Hdt. 2.104 : — black-skinned, swarthy, of sunburnt persons, Hp. Epid. 6.2.19, PPetr. 3 pp. 1, 19 (iii BC), Plu. Arat. 20, etc. ; μ. κόσσυφος Numen. ap. Ath. 7.315b; — also μελαγχροιής, ές, of a hero΄s complexion, Od. 16.175; μέλαγχρος, ον, as pr. n., Alc. 21; μελάγχρως, ωτος, ὁ, ἡ, E. Or. 321 (lyr.), Hec. 1106 (lyr., v.l. μελανό-), Pl. Phdr. 253e, PPetr. 3 p. 19, al. (iii BC), etc. ; — Com. μελαγχρής, ές, Cratin. 425, Eup. 430, Antiph. 135, Men. 974, Anon. Iamb. in Gerhard Phoinix p. 7, also PCair. Zen. 76.9 (iii BC); μ. μᾶζα Polioch. 2.2.

zsgzn -χρους, -χρουν, von schwarzer, dunkler Farbe, schwarzer, dunkelfarbiger Haut, bes. von der bräunlichen, kräftigen Gesichtsfarbe des viel im Freien lebenden Mannes, Plut. Arat. 20 Luc. Navig. 2 ; – plur. auch μελάγχροες, Her. 2.104.