μεθ·ύστερος, α, ον, postérieur : οἱ μεθύστεροι, ESCHL. Sept. 581, les descendants, la postérité ; τὸ μεθύστερον, SOPH. Ph. 1133, dorénavant ; adv., μεθύστερον, HH. Cer. 205 ; ESCHL. Ch. 516, plus tard.

Étym. μ. ὕστερον.

α, ον, living after, καλόν τ’ ἀκοῦσαι καὶ λέγειν μεθυστέροις for posterity, A. Th. 581; μεθυστέρῳ ἐν χρόνῳ in after time, Cratin. 119. neut. as Adv., of time, afterwards, ἔπειτα μ. h.Cer. 205; so long after, so late, A. Ch. 516; οὐ μ.
in a moment, Id. Ag. 425 (lyr.); too late, S. Tr. 710; τὸ μ.
hereafter, Id. Ph. 1133 (lyr.), Porph. Abst. 4.2.

hinterher, später, οἱ μεθύστεροι, die Nachkommen, Aesch. Spt. 563 ; das neutr. μεθύστερον, adverbial, später, nochmals, H.h. Cer. 205 ; Aesch. Ag. 413, Ch. 509 ; σοὶ οὐκέτι χρησόμενον τὸ μεθ., Soph. Phil. 1118 ; zu spät, Trach. 707.