μεγαλό·ψυχος, ος, ον [ᾰῠ]
   I qui a l’âme grande, noble, d’où :
      1 propr. magnanime, ISOCR. 189 b ; ARSTT. Nic. 4, 3 ; τὸ μεγαλόψυχον, POL. 1, 20, 11 ; 32, 14, 9, magnanimité ;
      2 libéral, magnifique, joint à εὐεργετικός, POL. 22, 21, 3 ;
   II en mauv. part : qui a l’esprit exalté, PLAT. 2 Alc. 140 c.

Étym. μ. ψυχή.

ον, high-souled, generous, Isoc. 9.3, Arist. EN 1123b2; εὐεργετικὸς καὶ μ. Plb. 22.21.3; τὸ μ., = μεγαλοψυχία, Id. 1.20.11, 31.28.9, Plu. Per. 36; Comp. -ότερος, φαίνεσθαι D. 19.235, cf. Hyp. Eux. 33. Adv. -χως, ἔχειν πρός τινας D. 19.140; χρήσασθαι τοῖς πράγμασι Plb. 1.8.4, cf. OGI 194.11 (Egypt, i BC); ἐνεγκεῖν συμφοράν Plu. CG 19.
romantic, Quixotic, Pl. Alc. 2.140c.

[ῡ], von hoher, edler Gesinnung und Seelengröße, ἀθάνατα μὲν φρόνει τῷ μεγαλόψυχος εἶναι, Isocr. 1.32 ; vgl. Arist. Eth. 1.10.12 u. die unter μεγαλοψυχία angeführten Stellen ; u. so auch Sp., wie bei Pol. τὸ μεγαλόψυχον καὶ παράβολον τῆς Ῥωμαίων αἱρέσεως, 1.20.11 ; bes. den Freigebigen bezeichnend, καὶ εὐεργετικός, 22.21.3;
• adv., μεγαλοψύχως καὶ πρᾴως χρῆσθαι τοῖς πράγμασι, 1.8.4, καὶ βασιλικῶς, 8.25.5. Nach Plat. Alc. II, 140c auch ein milderer Ausdruck für ἄφρων, hochfahrig, überspannt.

high-souled, magnanimous , (Demosthenes Orator):—;adverb -χως, (Demosthenes Orator) (ML)