ος, ον [ῐ] doux, agréable, aimable, en parl. de pers. IL. 19, 300 ; en parl. du Sommeil personnifié, HÉS. Th. 763 ; τινι, IL. 17, 671, envers qqn ; avec un gén. Ἄρτεμις μ. ὠδίνων, ANTH. 6, 242, Artémis qui soulage les douleurs de l’enfantement ; joint à ἡδύς, ATH. 55 f ; à πρᾷος, PLUT. Cato ma. 6 ; en parl. de choses, paroles, actions, etc. OD. 15, 374 ; HH. 8, 2 ; HÉS. Th. 84 ; subst. τὸ μείλιχον, THGN. 365, humeur douce, mansuétude ; adv., μείλιχα, ORPH. Arg. 1317, avec douceur ou bonté.

➳ Éol. μέλλιχος, HDN GR. 2, 302 (EM. 582, 32) ; GRAMM. (Cram. 4, 315, 332).

Étym. inconnue ; rapprochement avec μέλι par étym. populaire.

ον, Aeol. μέλλιχος Hdn. Gr. 2.302, cj. in Sappho 100 : — gentle, kind; in Il. always of persons, πᾶσιν γὰρ ἐπίστατο μ. εἶναι 17.671; μ. αἰεί 19.300, al. ; epith. of Λητώ, Ὕπνος, Hes. Th. 406, 763; c. gen., Ἄρτεμις μ. ὠδίνων soother of…, AP 6.242 (Crin.); Sup. μειλιχώτατος IG 7.115.1 (Megara); in late Prose, Jul. Or. 2.86a, al. of things, once in Od., οὐ μ. ἔστιν ἀκοῦσαι οὔτ’ ἔπος οὔτε τι ἔργον 15.374; μ. δῶρα h.Hom. 10.2; ἔπεα Hes. Th. 84; οἶνος Xenoph. 1.6; αἰών, ὀργά, Pi. P. 8.97, 9.43; τὸ μ.
gentleness, Thgn. 365; τὰ μείλιχα joys, Pi. O. 1.30; μείλιχα μυθεῖσθαι Opp. C. 3.219. Adv. -χως, μυθεύμενος Semon. 7.18; neut. as Adv., μείλιχον ἀντιάαν A.R. 1.971.

ον, = μειλίχιος, freundlich, liebreich, mild, ἔπος, Od. 15.374, wie Hes. Th. 84 ; u. von Personen, οὐ γὰρ μείλιχος ἔσκε πατὴρ τεὸς ἐν δαῒ λυγρῇ, Il. 24.739 ; πᾶσιν, gegen Alle, 17.671 ; μείλιχος ὀργά, αἰών vrbdt Pind. P. 8.102, 9.44 ; μείλιχος Λητώ, Hes. Th. 406 ; μείλιχα μυθεῖσθαι, Opp. C. 3.219 ; ὠδίνων μειλίχῳ Ἀρτέμιδι, Crinag. 12 (VI.242); auch in sp. Prosa, πᾶσι μ. καὶ φίλος, Plut. consol. ad Apoll. p. 364 ; Cat. mai. 6.