μαυρόω-ῶ, obscurcir, d’où :
      1 détruire, PD. P. 12, 24 ;
      2 obscurcir ; au pass. s’obscurcir, THGN. 192 ; ESCHL. Ag. 296 ; fig. affaiblir, PD. I. 4, 82.

Étym. μαῦρος, cf. ἀμαυρόω.

= ἀμαυρόω, darken, blind; hence, make powerless, dub. in A. Eu. 358 (lyr.), cj. in Pi. I. 4 (3).48. metaph, make dim or obscure, ῥεῖα δέ μιν μαυροῦσι θεοί Hes. Op. 325; — Pass., become dim or obscure, Thgn. 192, A. Ag. 296.

dunkel, unscheinbar machen, verdunkeln, bes. Einen des Glanzes u. der Ehre berauben, Hes. O. 327, u. pass. verdunkelt, erniedrigt werden, Theogn. 192 ; Φόρκοιο μαύρωσεν γένος, Pind. P. 12.13 ; μαυρῶσαι τὸν ἐχθρόν, I. 3.66 ; τἄμπαλιν δὲ τῶνδε γαίᾳ κάτοχα μαυροῦσθαι σκότῳ, Aesch. Pers. 219, vgl. σθένουσα λαμπὰς δ' οὐδέπω μαυρουμένη Ag. 287 ; auch einzeln bei sp.D.