οῦ (ὁ, ἡ) :
      1 qui excite à la débauche, débauché, au masc. XÉN. Conv. 8, 5 ; au fém. AR. Th. 558 ; XÉN. Conv. 4, 57 ;
      2 adj. de débauché, de prostitué, MAN. 4, 306.

Étym. pré-grec.

ὁ and ἡ, pimp or procuress, Ar. Th. 558, Diph. 43.22 (both fem.), Luc. Symp. 32 (masc.); metaph, X. Smp. 4.57 (masc.), Luc. Am. 16 (fem.). as Adj., μάστροπα ἔργα τελοῦντες, = μαστροπικοί, Man. 4.306.

auch μαστρωπός geschrieben (*μάω, vgl. μαστρός), ὁ u. ἡ, Kuppler, Kupplerin, nach Ath. X.443 τὰς μαστροποὺς τὰς εἰθισμένας προαγωγεύειν τὰς ἐλευθέρας.γυναῖκας ; bes. bei Comic., μαστροποὶ κόλλοπες Diphil. bei Ath. VII.292b ; Philostr.; Luc. Tox. 13 u. öfter, – Maneth. sagt auch μαστροπὰ ἔργα τελοῦντες, = μαστροποί, 4.306.
Bei Hesych. steht auch μαστροφός, vielleicht verschrieben.