[ῑ] avoir les membres engourdis de froid, ESCHL. fr. 330 ; DÉM. 120, 7 ; cf. μαλακιάω.

become numb with cold, ἔλα, δίωκε, μή τι μαλκίων ποδί A. Fr. 332; μέλλομεν καὶ μαλκίομεν D. 9.35 (restored from Harp. and Phot. for μαλακιζόμεθα)· αἱ κύνες μαλκίουσαι τὰς ῥῖνας οὐ δύνανται αἰσθάνεσθαι X. Cyn. 5.2 (μαλακῶσαι codd., μαλακιούσας Poll. 5.64, εἰ… μαλακιοῦσι ib. 49); πνεύματος ἀργαλέοιο πόνοιό τε μαλκίοντες (μαλκείοντα cod. A) Poet. ap. Sch. Nic. Th. 382; οἶσθα δὲ ὡς ἐν κρύει σφοδρῷ γίνεται τὰ καύματα·… ἰδίω θ’ ἅμα καὶ μαλκίω (μαλακιῶ codd.) τὸ σῶμα Luc. Lex. 2; of a bee in cold weather, μαλκίει (μαλακιεῖ codd.) τὰ μέλη Ael. NA 5.12, cf. 1.32 (μαλακίει codd.); ἀμβλύνεσθαι τὸ κέντρον καὶ μαλκίειν (μαλκιεῖν codd.) ib. 9.4; μαλκίουσαν (μαλκιοῦσαν codd.) ἐκ τῶν κρυμῶν τοῦ ζῴου τὴν ὄψιν ib. 16; κεῖσθαί που ἐν κλινιδίῳ τρέμοντα καὶ μαλκίοντα (μαλακιῶντα, μαλκιῶντα codd.) Them. Or. 4.50c; μαλκίειν (μαλακιῆν cod.)· τὸ ὑπὸ κρύους ναρκᾶν, Phryn. PS p. 89 B., cf. Hsch. s. vv. μαλκίειν, μαλκίετον, EM* 574.21; v. μαλακιάω.

Harp. als v.l. bei Dem. 9.35 für μαλακιζόμεθα, u. erkl. τὸν ὄρρον φρίττειν. Bezweifelt Lobeck zu Phryn. 82.