[ῐᾰ] adv. :
      1 peu ou un peu, IL. 4, 466 ; OD. 8, 315, etc. ;
      2 pour peu de temps, IL. 1, 416, etc. ; OD. 15, 493, etc.

Étym. μινύθω.

Adv.
a short time, in Hom. mostly in phrase, μ. περ οὔ τι μάλα δήν Il. 1.416, Od. 22.473; μ. δέ οἱ γένεθ’ ὁρμή but short-lived was his effort, Il. 4.466; οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μ. Od. 15.494; μ. δὲ γίγνεται ἥβης καρπός Mimn. 2.7; μ. δέ μοι ψυχὰ γλυκεῖα B. 5.151; τὴν δ’ οὔτι μ. περ εὔνασεν ὕπνος A.R. 4.1060.

(μινύς), ein wenig, oft bei Hom.; μίνυνθα δὲ χάζετο δουρός, Il. 11.539 ; bes. von der Zeit, ἤσπαιρον δὲ πόδεσσι μίνυνθά περ, οὔτι μάλα δήν, Od. 22.473, öfter ; καδδραθέτην οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μίνυνθα, 15.493. Man nimmt ein altes subst. μίνυνς an, zu dem es der acc. sein soll.