or μή τοι, stronger form of μή, with imper. and subj., μή τοι δοκεῖτε A. Pr. 436, cf. S. OC 1407, 1439, Ant. 544, etc. ; in an oath, c. inf., A. Eu. 765; in Pl. folld. by γε, at least not, R. 352c, 388b. after Verbs implying negation, ὅς σ’ ἐπεῖχ’ ἀεὶ μή τοι… αἰσχύνειν φίλους S. El. 518.

nicht doch, mit nichten, keinesweges, Hes. u. Folgende ; nach ὁρκωμοτήσας, Aesch. Eum. 735 ; μή τοί με πρὸς θεῶν ἀτιμάσητε, Soph. O.C. 1409, wie Ant. 540 ; ἣ αὐτοὺς ἐποίει μήτοι καὶ ἀλλήλους γε καὶ ἐφ' οὓς ᾔεσαν ἅμα ἀδικεῖν, Plat. Rep. I.352c, vgl. III.388b, Phil. 67a ; Sp.