ωνος (ἡ, qqf. ὁ) :
   I pavot, IL. 8, 306 ; HDT. 2, 92 ; AR. Av. 160 ; THC. 4, 26 ; NIC. Al. 433, Th. 946 ; au pl. masc. POLÉM. (ATH. 478 a) ; POLYEN 8, 6 ;
   II tête de pavot, HPC. 645, 13 ; TH. H.P. 4, 8, 10 ; p. anal. :
      1 ornement d’architecture en forme de pavot, PAUS. 5, 20, 9 ;
      2 vessie de certains animaux à coquille, ARSTT. P.A. 4, 5 ; OPP. H. 3, 157 ; au masc. ATH. 316 d ;
      3 c. πεπλίς, DIOSC. 4, 168.

➳ Dor. μάκων [ᾱ] THCR. Idyl. 7, 157 ; 11, 57.

Étym. indo-europ. *meh₂k-n- ; cf. all. Mohn.

Dor., Arc. μάκων, Theoc. 7.157, IG 5(2).514.16 (Lycosura, ii BC); ωνος, ἡ (ὁ Arist. (v. infr. II. 2), Polem.Hist. 88, Polyaen. 8.6.1) : — poppy, esp.
opium poppy, Papaver somniferum, μήκων δ’ ἑτέρωσε κάρη βάλεν ἐνὶ κήπῳ Il. 8.306, cf. Ar. Av. 160, Thphr. HP 1.12.2 (s.v.l.), Theoc. l.c. ; μάκωνσι λευκαῖς IG l.c. ; μ. ἥμερος, κηπευτή, Dsc. 4.64, Gal. 6.548; μ. Ἡρακλεία frothy poppy, Silene venosa, Thphr. HP 9.12.5; μ. ἀφρώδης Dsc. 4.66; μ. κερατῖτις horned poppy, Glaucium flavum, Thphr. HP 9.12.3, Dsc. 4.65 (but = λεοντοπέταλον, Ps.-Dsc. 3.96); μ. μέλαινα corn poppy, Papaver Rhoeas, Thphr. HP 9.11.9, Dsc. 4.64 (μέλας Ps.-Dsc. ibid.); μ. ῥοιάς P. hybridum, Thphr. HP 9.12.4, Dsc. 4.63; μ. ἀγρία, = μ. μέλαινα, ib. 64; μ. ἀγριωτέρα windrose, Papaver argemone, ibid. a single poppy-seed, Archim. Aren. 2.4; collectively, μ. ἁδρά Hp. Mul. 2.192; μ. μεμελιτωμένη Th. 4.26; ὀπὸς μήκωνος opium, Asclep. ap. Gal. 14.138, etc.
poppy-head, Thphr. HP 4.8.10; as an architectural ornament, Paus. 5.20.5.
quasiliver of testaceous animals (< ὀστρακηρά), Arist. HA 530a15, 547a16.
ink-bag of the cuttle-fish, Id. Fr. 334 (masc.), Ael. NA ap. Suid.
a metallic sand, Poll. 7.100.
the part of the ear at the root under the lobe, Id. 2.86. μ. ἀφρώδης, = πέπλος, spurge, Dsc. 4.167; so μ. alone, as a purgative, freq. in Hp., Mul. 2.124, 192, al., Morb. 3.16; ὀπὸς μήκωνος Mul. 2.201; μ. alone, = τιθυμαλλίς, Dsc. 4.164. (Etym. dub. ; OHG. māgo, Germ. mohn, OSlav. makû are prob. borrowed.)

ωνος, ἡ,
1) der Mohn ; Il. 8.306, 14.499 ; μήκωνα, Ar. Av. 160 ; Her. 2.92 ; μήκωνα μεμελιτωμένην, Thuc. 4.26 ; Theophr. u. Sp. Auch der Mohnkopf, sonst κώδεια, und der betäubende Mohnsaft, Opium, sonst μηκώνιον, werden zuweilen so genannt ; μήκωνες λευκοί (also masc.), Polem. bei Ath. XI.478d ; μέλαινα, Euphron. Ath. I.7e (v. 11.).
2) bei Arist. H.A. 4.4, 5.15 u. öfter die Blase der Black- oder Tintenfische u. ähnlicher Schaltiere, in welcher sie der Tinte ähnlichen Saft haben ; vgl. Ath. VII.316d, wo ὁ μήκων steht, u. Opp. Hal. 3.157 ; αἱ τῆς πορφύρας μήκωνες, Ath. III.87d.
3) ein Metallfand, Poll. 7.27.
4) bei Paus. 5.20.9 eine architektonische Verzierung, von der Aehnlichkeit mit einem Mohnkopfe.