ου (τὸ) :
   I mine, càd. :
      1 tranchée pour la recherche de l’eau, des métaux, HDT. 5, 17, etc. ;
      2 p. anal. tranchée de siège, POL. 16, 11, 2 ;
   II le produit qu’on extrait de cette tranchée, d’où :
      1 mine (d’or, d’argent, etc.) HDT. 6, 46 ; THC. 2, 55 ;
      2 gisement de sel, HDT. 4, 185.

Étym. pré-grec.

τό, mine, quarry, ἁλὸς μέταλλον salt-pit, salt-mine, Hdt. 4.185; μ. τετμημένον Hyp. Eux. 35; μ. παλαιὸν ἀνασάξιμον IG2². 1582.56; mostly in pl., χρύσεα καὶ ἀργύρεα μέταλλα gold and silver mines, Hdt. 3.57; τὰ ἀργύρεια μ., at Laurium, Th. 2.55; μέταλλα (alone) silver mines, X. Vect. 4.4; μαρμάρου μ. marble quarries, Str. 9.1.23.
mine in siege-operations, πολιορκεῖν διὰ τῶν μ. Plb. 16.11.2, al. metaph, work, οὐδ’ ἐν τοῖς ἀργυρείοις [ἐστί] μοι μ. Alciphr. 1.36. later, mineral, metal, Sammelb. 4313 (i/ii AD), Ruf. ap. Orib. 5.3.21, Nonn. D. 11.26, Agath. 5.9, AP 7.363. (On the etym. cf. μεταλλάω.)

τό (vgl. μεταλλάω, also eigentl. das Durchsuchen, der Ort wo man sucht und das Gesuchte selbst, vgl. Buttmann Lexil. I p. 140), Bergwerke, Gruben, in denen man nach Erz, Metallen, Steinen u. vgl. sucht ; Her. 5.17 ; χρύσεα μέταλλα, Goldgruben, 6.46 (wie Thuc. 1.100); auch ἁλὸς μέταλλον, Salzgrube, 4.185 ; λευκοῦ λίθου, Strab. XIII.1, öfter ; ἀργύρεια, Silberbergwerke, Thuc. 2.55 ; Plut. Them. 4 ; μέταλλα ὅλα χρυσίου, Luc. Gall. 6. Auch übh. Minen, ἤρξατο πολιορκῶν διὰ τῶν μετάλλων, Pol. 16.11.2. – Sp. auch das in den Gruben Gefundene, das Ausgegrabene, bes. Erz, Metall.