α, ον :
   I vain, càd. :
      1 inutile, IL. 10, 480 ; 21, 473, etc. ; OD. 5, 416, etc. ; adv. μέλεον, IL. 16, 336, en vain ;
      2 vain, sot, ORACL. (HDT. 7, 140) ;
   II malheureux, infortuné, misérable, en parl. de pers. HÉS. Th. 563 ; avec un gén. μ. τινος, malheureux en qqe ch. ESCHL. Sept. 779 ; ou à cause de qqn, SOPH. Tr. 972 ; en parl. de choses, ESCHL. Ch. 1007, etc. ; SOPH. Ant. 977.

➳ Fém. -ος, EUR. Or. 207 ; μέλεοι, dissyll. ESCHL. Sept. 876, 947.

α, ον, also ος, ον E. Or. 207 (lyr.) : — idle, useless, οὐδέ τί σε χρὴ ἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν Il. 10.480; μελέη δέ μοι ἔσσεται ὁρμή Od. 5.416; οὐ μ. εἰρήσεται αἶνος Il. 23.795; μ. δέ οἱ εὖχος ἔδωκας a vaunt unearned, 21.473; neut. μέλεον as Adv., in vain, μέλεον δ’ ἠκόντισαν ἄμφω 16.336. after Hom., unhappy, miserable, ὦ μέλεοι, τί κάθησθε ; Orac. ap. Hdt. 7.140, etc. ; μέλεος γάμων unhappy in marriage, A. Th. 779 (lyr.); ὤμοι ἐγὼ σοῦ μ. S. Tr. 972 (lyr.), cf. E. IT 868 (lyr.), Men. Epit. 470. of acts, conditions, etc., ἔργα A. Ch. 1007 (anap.); θάνατοι, πάθα, Id. Th. 879 (anap.), S. Ant. 977 (lyr.); ὀνόματα Antiph. 209.8. [μέλεοι is disyll. in A. Th. 878 (lyr.), 945 (lyr.).]

(vgl. μέλε), bei Eur. auch 2 Endgn, vergeblich, nichtig, VLL u. Schol. Hom. erkl. μάταιος ; οὐδέ τί σε χρὴ ἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν, Il. 10.480 ; οὐ μέν τοι μέλεος εἰρήσεται αἶνος, 23.795 ; Od. 5.416 ; Hes. οὐκ ἐδίδου μελέοισι πυρὸς μένος – θνητοῖς, den nichtigen, unglücklichen Menschen, Th. 563 ; adverbial, μέλεον, z.B. ἔγχεσι μὲν γὰρ ἤμβροτον ἀλλήλων, μέλεον δ' ἠκόντισαν ἄμφω, Il. 16.336, μέλεον δέ οἱ εὖχος ἔδωκας, 21.473, wo die Alten auch einen mühlosen Sieg erklären. – Sp. bes. unglücklich, elend ; μέλεος ἀθλίων γάμων, Aesch. Spt. 761 (vgl. Eur. I.A. 1277, Troad. 166); μέλεοι δῆθ' οἳ μελέους θανάτους εὕροντο 860, πάθεα μέλεα Suppl. 104 ; so auch Soph. u. Eur.; Orak. bei Her. 7.140, u. einzeln bei sp.D.