ων, ον, gén. ονος, plus long, plus grand, OD. 8, 203 ; PD. O. 13, 162, etc. ; ESCHL. Ag. 598, etc. (cp. de μακρός, pour *μακίων ; cf. ἐχθρός, ἐχθίων. De ce cp. s’est formé un cp. dérivé, neutre μασσότερον, DIUS).

ὁ and ἡ, neut. μάσσον (v. Hdn. Gr. 2.942), gen. μάσσονος, poet. Comp. of μακρός (from *μακ-yων), longer, ἔτι μ. Od. 8.203; μάσσον’ ἢ ὡς ἰδέμεν greater than one else could see, Pi. O. 13.113; μάσσον’ ἀριθμοῦ too many for counting, Id. N. 2.23; τὰ μάσσω μὲν τί δεῖ λέγειν ; A. Ag. 598, cf. Pers. 440; ὁ μ. βίοτος ib. 708 (troch.); [ἔλαφοι] μάσσονες ἢ ταῦροι Call. Dian. 102; c. acc. cogn., μῆκος μάσσων Nic. Th. 224; in Prose, μ. ὁδός X. Cyr. 2.4.27; μάσσω δρόμον (prob.) Id. Lac. 12.5. Adv., μάσσον ὡς ἐμοὶ γλυκύ (nisi leg. μάσσον’ ὧν) A. Pr. 629.

μᾶσσον, od. nach Draco p. 52.24 μάσσον, unregelmäßiger Kompar. zu μακρός, = μακρότερος, länger ; Od. 8.203 ; Aesch. Pers. 444 ; Xen. bei Suid. Es steht für μακίων, von μᾶκος = μῆκος, wie ἐλάσσων für ἐλαχίων, θάσσων für ταχίων u. ä.