ή, όν, de brigand ou de pirate, en parl. de choses (vaisseau, navire, THC. 4, 9 ; DS. 3, 43 ; vie, ARSTT. Pol. 1, 5 ; DS. 2, 48) ; en parl. de pers. STR. 293 ; PLUT. M. 277 e ; τὸ λῃστρικόν, vaisseau de pirate, PLUT. Pomp. 24, ou troupe de pirates, THC. 1, 4.

Étym. λῃστής.

ή, όν, = λῃστικός, for which it is a freq.v.l., of ships, τριακόντορος λ. (cf. λῃστρίς) Th. 4.9, cf. App. Pun. 25, etc. ; λ. σκάφη D.S. 3.43; metaph, of ἑταῖραι, τὰ λ. τῆς Ἀφροδίτης AP 5.43 (Rufin.), 160 (Hedyl. or Asclep.); λ. τρόπῳ BGU 1061.14 (i BC). of persons, Str. 7.2.2; also λ. δύναμις Plu. Sert. 18; βίος λ. Arist. Pol. 1256b1; ἔθνη ib. 1338b23; τὸ λ. ἦθος Str. 12.8.9; ὁ λ. πόλεμος App. Mith. 96. Adv. -κῶς Str. 2.5.26.

= λῃστικός, ναῦς, Thuc. 4.9 ; βίος, Arist. Pol. 1.5, wie DS. 2.48 ; δύναμις, Plut. Sert. 18, λῃστρικοί, οἱ, Räuber, Strab. VII.293, τὸ λῃστρικόν, die Räuberbande, oft als v.l. für λῃστικόν. Auch übertr., τὰ λῃστρικὰ τῆς Ἀφροδίτης φεύγετε, Simonds 58 (V.161).
• Adv., = λῃστικῶς, Strab. II.126 u. Sp.