ου (τὸ, A. PL. 112 ; d’ord. au gén. et au dat. sans détermination de genre ; v. λύθρος) :
      1 sang mêlé de poussière, IL. 11, 169 ; 20, 503, etc. ; OD. 22, 402 ; CALL. L. Pall. 7 ; LUC. Tyr. 17, etc. ;
      2 sang impur, en gén. PLUT. M. 496 b ; 997 a ; au plur. HPC. 1284, 40.

Étym. λῦμα.

τό, or λύθρος, ὁ, defilement from blood, gore, Hom., only in dat., λύθρῳ… παλάσσετο χεῖρας Il. 11.169, 20.503; αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένος 6.268, Od. 22.402; masc. λύθρος AP 9.323 (Antip.), Ph. ap. Gal. 13.268, Poll. 1.46, M.Ant 3.3, Jul. Or. 2.71a; the neut. λύθρον only in APl. 4.112; in Medic., of the impure blood in a woman΄s womb, Plu. 2.496b, 997a; pl., ἐκ μητρῴων λύθρων Hp. Ep. 17; of blood in general, M.Ant 2.2; of the venom of the hydra, Euph. 50.2. [υ by nature, APl. l.c., Epigr.Gr. 314 (Smyrna).]

τό, En. ad. 294 (Plan. 112), u. λύθρος, ὁ, = λῦμα, Besudelung, Verunreinigung ; λύθρῳ παλάσσετο χεῖρας, mit Mordblut, Il. 20.503, u. αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένος, Od. 22.402, mit blutgemischtem Staube, Schol. τὸ μετὰ κονιορτοῦ καὶ ἱδρῶτος αἷμα, vgl. Phot.; sp.D., wie Lycophr. 491 ; Man. 1.55 ; auch in Prosa, λύθρου ἐμπεπλησμένος Luc. Tyrannic. 17. Bei Poll. 1.46 vom Saft der Purpurschnecke.
Bei Hippocr. unreines Blut, auch Plut.