GRC

λωΐων

download
JSON

Bailly

ων, ον, v. *λῶϊς.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

(< λῶ), ὁ, ἡ, λώϊον, τό, gen. ονος ; Att. λῴων, λῷον, A. Pers. 526; acc. sg. and neut. pl. λῴω S. Ph. 1079, Pl. Phlb. 11b; acc. pl. λῴους S. Tr. 736; also an o-stem λώϊος (Hdn. Gr. 1.122, Thgn. 800) from which come neut. pl. λώϊα Thgn. 853, Theoc. 26.32, and λῷα prob. in Thgn. 96; gen. pl. τῶν λῴων IG 12(9).1179.36 (Chalcis, ii AD) :
more desirable, more agreeable, better, Hom. only in neut., πολὺ λώϊόν ἐστι, τόδε λ. ἐστι, Il. 1.229, Od. 2.169, al. ; τῷ σε χρὴ δόμεναι καὶ λώϊον ἠέ περ ἄλλοι σίτου 17.417; as Adv., γνωσόμεθ’ ἀλλήλων καὶ λώϊον 23.109; μετρεῖσθαι Hes. Op. 350; but οὐκ… ἄλλη τῆσδε λωΐων γυνή Semon. 7.30; also Comp. λωΐτερος, α, ον, also used by Hom. only in neut., λωΐτερον καὶ ἄμεινον Od. 1.376, 2.141; masc. in A.R. 3.850, etc. ; fem. in Call. Aet. 4.1.7, AP 5.111.6 (Phld.). — In Trag. λῴων was used generally as Comp. of ἀγαθός, A. Pers. 526, etc. ; φρόνησιν λαβεῖν λῴω S. Ph. 1079; λῷον φρονεῖ Id. OT 1038; λῴους φρένας ἀμείψασθαι Id. Tr. 736; βίου λῴονος κυρῆσαι Id. OT 1513; εἰς τὸ λῷον σὸν μεθέστηκεν κέαρ E. Med. 911; sts. also in Prose, ἄμεινον καὶ λῷον Pl. Lg. 828a; ἀμείνω καὶ λῴω Id. Phlb. 11b; λ. καὶ ἄμεινον X. An. 6.2.15, SIG 398.41 (Cos, iii BC), 1044.4 (Halic., iv/iii BC), cf. Berl.Sitzb. 1927.165 (Cyrene), etc. Sup. λῷστος, η, ον, Thgn. 255; λῷστον δὲ τὸ ζῆν ἄνοσον S. Fr. 356; τὰ λῷστα βουλεύων A. Pr. 206, etc. ; παραινέσαι τὰ λ. ib. 310; τὰ λ. λέγειν Id. Ag. 1053, cf. Cratin. 4 D. ; ὦ λῷστε Πῶλε my good friend, like ὦ βέλτιστε, Pl. Grg. 467b, cf. X. Smp. 4.1, etc.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

λώϊον, att. zsgzn λῴων, λῷον, von *λάω (Buttmann nimmt einen posit. λῶϊς an), erwünschter, wonach man mehr begehrt, angenehmer, καὶ γάρ σφιν ἄφαρ τόδε λώϊόν ἐστιν, Od. 2.169 u. öfter, wie Hes.; später übh. = besser, als Kompar. zu ἀγαθός betrachtet, εἴ τι δὴ λῷον πέλοι, Aesch. Pers. 518, τοῦ λῴονος δαίμονος, Soph. Phil. 1088, φρόνησιν ἐν τούτῳ λάβοι λῴω τιν' ἡμῖν, 1068, βίου λῴονος κυρῆσαι, O.R. 1513, öfter, ὁδοὺς δὲ ταῦτ' ἐμοῦ λῷον φρονεῖ, 1038 ; εἰς τὸ λῷον σὸν μεθέστηκεν κέαρ, Eur. Med. 911 ; folgde Dichter, wie in Prosa, θεοῖς οἷς τισιν ἄμεινον καὶ λῷον θύειν, Plat. Legg. VIII.628a, wie ἀμείνω καὶ λῴω γίγνεσθαι, Phil. 11b ; vgl. Xen. An. 5.10.15, θυομένῳ πότερα λῷον καὶ ἄμεινον εἴη, wie Lac. 8.5 u. Sp., woraus man sieht, daß dies bes. beim Gebet eine solenne Formel war. Auch Sp. noch, λώϊον ἔσεσθαι σφίσι, Pol. 8.30.7 ; Theocr. 26.32 hat auch im plur. τὰ λώϊα. – Hieraus bildete sich ein neuer comp. λωΐτερος : εἰ δ' ὕμιν δοκέει τόδε λωΐτερον καὶ ἄμεινον ἔμμεναι, Od. 1.376, 2.141, der sich auch bei sp.D. findet, Ap.Rh. 3.186, Antip.Sid. 47 (VII.713).
Bei Eust. auch λῳότερος ; vgl. Jacobs Anth. Pal. p. 75. – Superl. λώϊστος, zsgzn λῷστος, τὰ λῷστα βουλεύειν, Aesch. Prom. 204 u. öfter, τὰ λῷστα καὶ τὰ θυμηδέστατα, Suppl. 940 ; τὰ λῷστά σοι λέγω, Soph. O.R. 1066, u. öfter bei Eur. Bei Plat. oft in freundlicher Anrede, auch ironisch, ὦ λῷστε, vgl. Gorg. 467b, Legg. I.638a ; Xen. Symp. 4.1 u. A.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
See also: Λωΐων
memory