ῆς (ἡ) action d’épancher ou de s’épancher, d’où :
      1 libation, IL. 4, 49 ; 9, 500, etc. ; OD. 9, 349, etc. ; au plur. PD. I. 6, 10 ; SOPH. El. 52, etc. ; EUR. I.T. 164, etc. ; en prose, PLAT. Leg. 906 d ;
      2 eau qui coule, A.RH. 2, 291.

Étym. λείϐω.

ἡ, (< λείβω) pouring, only in religious sense, drink-offering, λοιβῇ τε κνίσῃ τε with drink-offering and burnt-offering, Il. 9.500, cf. 4.49, 24.70; σοὶ δ’ αὖ λ. φέρον says Odysseus to the Cyclops, Od. 9.349; later, like σπονδαί, χοαί (which are more freq.), in pl., Pi. N. 11.6, S. El. 52; λοιβαὶ Διός, offered to him, A. Fr. 55. — Rare in Prose, λ. οἴνου Pl. Lg. 906d, referring to Il. 9.500. of water generally, λ. Στυγός A.R. 2.291.

ἡ, das Ausgießen (λείβω), das Trankopfer, bes. von Wein ; οὐ γάρ μοί ποτε βωμὸς ἐδεύετο λοιβῆς, Il. 4.49 ; mit κνίσσα verbunden, Trank-und Brandopfer, 9.500 ; λοιβαῖσιν ἀγαζόμενοι, Pind. N. 11.6 ; οὔτε λοιβῆς ἧμιν οὔτε θυμάτων παρῆν ἑκήλοις προσθιγεῖν, Soph. Phil. 8 ; El. 52 ; Eur. öfter u. sp.D., wie Ap.Rh. 2.291, λοιβὴν Στυγὸς ὤμοσεν, er schwur beim Hinfluten der Styx. – Einzeln auch in Prosa, οἴνου, Plat. Legg. X.906d.