λιχμάω-ῶ (seul. prés. et ao.) :
      1 darder sa langue, HÉS. Th. 826 ;
      2 lécher, acc. EUR. Bacch. 697 ; OPP. C. 3, 168 ;

Moy. :
      1 darder sa langue, THCR. Idyl. 24, 20 ;
      2 lécher, pourlécher, APP. Iber. 96, etc. ; avec περί et l’acc. AR. Vesp. 1033.

➳ Part. prés. épq. λιχμώοντες, Q. SM. 5, 40 ; 6, 200.

Étym. λείχω.

fut. Med. -ήσομαι (ἀνα-) J. AJ 8.15.4; aor. ἐλιχμησάμην ap. D.L. 8.91 : — play with the tongue, of snakes, in Ep. part., αἰνὸν λιχμώωντες Q.S. 5.40; in irreg. pf. part., γλώσσῃσι λελιχμότες Hes. Th. 826; — Med., ἑκατὸν… κεφαλαὶ κολάκων… ἐλιχμῶντο περὶ τὴν κεφαλήν played like serpents round…, Ar. V. 1033, Pax 756 (ἐλιχνῶντο v.l. in Sch., Hsch.), cf. Theoc. 24.20, Euph. 51.6. trans., lick, ὄφεσι… λιχμῶσιν γένυν E. Ba. 698; — Med., D.L. l.c., App. Hisp. 96, Mith. 38. Med., also, lick up, λιχμώμενος ἔρσην Nic. Al. 569; used by Hom. only in the compd. ἀπολιχμάομαι.

verstärkte Form für λείχω, lecken, belecken, ἃς ἄρκτος λιχμῶσα φίλους ἀνεπλάσσατο παῖδας Opp. Cyn. 3.168 ; λιχμώοντες, Qu.Sm. 5.40, 6.200 (wo λιχμώωντες steht). Häufiger im med., wie Ar. Vesp. 1033, Pax 740 u. sp.D., Theocr. 24.20, Opp. Cyn. 3.163. Vgl. auch λιχμώω. Als unregelmäßiges partic. des perf. rechnet man hierher λελειχμότες, Hes. Th. 826, wo es von Drachen oder Schlangen gesagt ist, die mit ausgestreckter Zunge züngeln.