ή, όν [ῑ] uni, d’où :
      1 simple, sans apprêts : λ. τράπεζαι, Ps.-PHOCYL. 81 ; τροφὴ λ. ATH. 191 f ; λ. δίαιτα, PLUT. M. 668 f, table, nourriture, régime simple ; en parl. de pers. : λ. κατὰ τὴν σίτησιν, POL. 11, 10, 3 ; λ. περὶ δίαιταν, PLUT. M. 709 b, simple dans sa nourriture, son régime ; τὸ λιτόν, M. ANT. 1, 3, la simplicité, la frugalité ; en parl. du style, simple, sans élévation, ARSTT. Rhet. 3, 16, 2 ; DH. Thuc. 23, etc. ;
      2 p. ext. pauvre, chétif, faible, petit : en parl. de choses : τάφος λ. ANTH. 7, 73, tombeau petit ; λ. πολισμάτιον, POL. 32, 23, 3, pauvre petite ville ; en parl. de pers. p. opp. à μέγας, CALL. Ap. 10 ; p. suite, suppliant, PD. O. 6, 78 ; P. 4, 217 ; fr. 21.

• Cp. -ότερος, MAN. 2, 488 ; 3, 312 ; • Sup. -ότατος, ATH. 191 f.

➳ Par. exc. [ῐ] ORPH. Arg. 92.

Étym. λίς² ; cf. λεῖος.

ή, όν, simple, inexpensive, frugal, λιταὶ τράπεζαι Ps.-Phoc. 81; οἱ λ. χυλοί Epicur. Ep. 3 p. 63U. ; λ. βίος Men. 633, CratesTheb 10; τροφὴ λιτοτάτη Ath. 5.191f; λιτὴ δίαιτα Plu. 2.668f, cf. 125d, etc. ; τὸ λ. τῆς διαίτης, κατὰ τὴν δίαιταν, Epicur. Fr. 478, M.Ant 1.3; παρέξοδος λιτοτέρη Hp. Decent. 8; λ. χλαμύδιον Men. 442; τὰ ἱμάτια λ. καὶ σώφρονα Jul. Caes. 317c; μίτρη λιτὴ στυππείου Michel 832.17 (Samos, iv BC); ὑποκεφάλαια δύο ἡμιτυβίου λιτά ib. l. 23; [ἀσπίδας] χαλκᾶς λιτὰς δύο, opp. περίχρυσος μία, IG2². 1491.31 (iv BC); ἅλα λιτὸν ἐπέσθων frugal salt, Call. Epigr. 48; λ. ὀξίς Nicostr.Com. 9 (cj. for λοιπή)· λ. ὕδωρ πίνων D.L. 8.13; λ. χρίματα simple or plain unguents, Call. Lav. Pall. 25; λ. ταφή Phld. Mort. 30; λ. ζωμός thin (chicken-) broth, Gal. 12.295; of medicines, ἡ διὰ κωδυῶν λιτή (sc. δύναμις) Crito ap. Gal. 13.38; ἡ διὰ μόρων λιτή Archig. ap. eund. 12.973; λ. ἔμπλαστροι Androm. ap. eund. 13.495, cf. 486; χάρτης λιτός, as a cargo, perh.
cheap or coarse papyrus, Cat.Cod.Astr. 1.104.28. of persons, poor, λ. γενόμενος τοῖς ἔχουσι μὴ φθόνει dub. in Dionys.Com. 10 (= Dionys.Trag. 8); frugal, αὐτάρκεις καὶ λ. Plb. 6.48.7; κατὰ τὴν ἐσθῆτα καὶ σίτησιν ἀφελὴς καὶ λ. Id. 11.10.3; λ. περὶ δίαιταν Plu. 2.709b. Adv. -τῶς frugally, Sotad.Com. 1.6, AP 7.156 (Isid.); λ. βιοῦν D.L. 6.105; λ. καὶ σωφρόνως ζῆν Ephor. 149 J. ; λαμπρῶς ἢ λ. ἐξενεχθέντας Phld. l.c. metaph, of style, plain, simple, unadorned, Arist. Rh. 1416b25, D.H. Th. 23, al.
paltry, petty, small, τάφος AP 7.73 (Gemin.), cf. 7.18 (Antip. Thess.); of persons, opp. μέγας, Call. Ap. 10; πολισμάτια Plb. 32.8.3. Adv. -τῶς slightly, ἡψημένα Artem. 1.70; λ. ἑφθά Diocl. Fr. 141; dub.sens. in Alc. Oxy. 1788 Fr. 2.11. [ι, but ι late, λιτὰ δεῖπνα Nonn. D. 17.59.]

ή, όν, suppliant, supplicatory, θυσίαι Pi. O. 6.78; ἐπαοιδαί Id. P. 4.217.

ή, όν, epith. of γαῖα, dub.sens. in Alex. Aet. 1, Orph. A. 92; λιτὴ χθών· ἀπὸ τοῦ προσκυνεῖσθαι καὶ λιτανεύεσθαι, Hsch.

(λίσσομαι), bittend, zum Flehen, Bitten gehörig ; ἐδώρησαν λιταῖς θυσίαις Pind. Ol. 6.78, λιτάς τ' ἐπαοιδὰς ἐκδιδάσκησεν P. 4.217 ; nach Eust. sagte er auch λιτὸς ἠώς für πολύλλιστος.

[ῑ], (verwandt mit λίς, λεῖος), glatt, eben, schlicht, zunächst von glatter Weberei, im Gegensatz von ποικίλος u. δαίδαλος, der bunt durchwirkten oder gestickten, s. λίς. – Λιτὴ δίαιτα, einfache, frugale Lebensweise, Plut., wie σιτία, Pol. 8.37.1 ; τροφὴ λιτοτάτη, Ath. V.191f ; λ. βίος, Men. Stob. fl. 20.17 ; ξεινίζειν ταχέως λιταῖσι τραπέζαις, Phocyl. 76 ; oft in der Anth., λιτῆς δῶρα θυηπολίης, Gaetul. 1 (V.17), vgl. 3 (VI.190); λιτὸς ἐγὼ τὰ τύχης, Antiphil. 6 (VI.250). Aehnl. vrbdt Pol. λιτὸς κατὰ τὴν ἐσθῆτα καὶ σίτησιν, 11.10.3, καὶ αὐτάρκης, 6.48.7 ; τὸ λιτόν, die Einfachheit, Plut. u. a.Sp. So auch • adv. λιτῶς, DL. 6.105 ; λιτότατα διαιτᾶσθαι, 10.11. – Es nimmt aber dann auch die allgemeinere Bdtg »gering«, »unbedeutend« an, πολισμάτιον, Pol. 32.23.3 ; Ggstz von μέγας, Callim. Apoll. 10 ; arm, Maneth. 2.488. – Spätere schrieben auch λειτός, Phot. Vgl. Wolf Anal. 4 p. 508 ff.

1. smooth, plain : of style, simple, unadorned , (Aristotle Philosopher): of persons, simple, frugal , (Polybius Historicus): adverb λιτῶς, [variant datesAnthology Palantina
2. paltry, petty , [variant datesAnthology Palantina (ML)