οῦ (ὁ) [ῑ]
      1 faim, besoin de manger, joint à δίψα, IL. 19, 166 ; XÉN. Cyr. 3, 1, 3 ; d’où famine, inanition, OD. 4, 369 ; 10, 177 ; 12, 332, etc. ; HÉS. O. 241 ; HDT. 6, 139, etc. ; THC. 2, 54 ; XÉN. Hell. 2, 3, 41, etc. ; λιμῷ θανέειν, OD. 12, 342, mourir de faim ; en ce sens qqf. ἡ λ. HH. Cer. 313 ; AR. Ach. 743 ; BION 6, 4 ; CALL. fr. 490, etc. ;
      2 homme affamé, un meurt-de-faim, POSIDIPP. (ATH. 377 a).

οῦ, ὁ (Dor. ἡ, acc. to Phryn. 164, used by the Megarian in Ar. Ach. 743, cf. Herod. 2.17, Bion Fr. 14.4; Λ. ἔχων γυναικὸς μορφήν Callisth. ap. Ath. 10.452b; also h.Cer. 311, Call. Fr. anon. 43, Plb. 1.84.9, AP 9.89 (Phil.), Ev. Luc. 15.14, Act. Ap. 11.28) : — hunger, famine, δίψα τε καὶ λ. Il. 19.166; λιμῷ θανέειν Od. 12.342; λιμὸν ὁμοῦ καὶ λοιμόν Hes. Op. 243, cf. Th. 2.54; λ. αἰανής Pi. I. 1.49; λιμῷ συνεστεῶτας Hdt. 7.170; σκότῳ λ. ξύνοικος A. Ag. 1642; δείπνου προφήτην λιμόν Antiph. 217.23; ἅπανθ’ ὁ λ. γλυκέα πλὴν αὑτοῦ ποιεῖ Id. 293; ὁ δὲ λ. ἐστιν ἀθανασίας φάρμακον Id. 86.6; prov., ἀπολεῖτε λιμῷ Μηλίῳ, referring to the siege of Melos, Ar. Av. 186; metaph, ἤδη γὰρ εἶδον… λιμόν τ’ ἐν ἀνδρὸς πλουσίου φρονήματι, γνώμην δὲ μεγάλην ἐν πένητι σώματι E. El. 371.
a hungry wretch, Men. Kol. 78, Posidipp. 26.12, Eust. 1828.6.

[ῑ], ὁ, (auch ἡ, H.h. Cer. 312, von den Gramm. für dorisch erkl., vgl. Schol. Ar. Ach. 743 ; in späterer Prosa vorherrschend, Pol. 1.84.9 u. a.Sp.), Mangel an Nahrung (λείπω), Hungersnot, Hunger ; δίψα τε καὶ λιμός, Il. 19.166, ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμός, Od. 12.332, öfter ; λιμῷ θανέειν, vor Hunger sterben, 12.342 ; λιμὸν ὁμοῦ καὶ λοιμόν, Hes. O. 241 ; αἰανής, Pind. I. 1.49 ; πλεῖστοι θάνον δίψει τε λιμῷ τε, Aesch. Pers. 483, öfter, wie bei den anderen Tragg.; λιμῷ πιεζόμενοι, Her. 6.139, ὑπὸ λιμοῦ, 8.115 ; λιμῷ ἀποθανεῖν, Plat. Gorg. 464d, u. sonst überall in Prosa. – Auch übertr., ἤδη γὰρ εἶδον λιμόν τ' ἐν ἀνδρὸς πλουσίου φρονήματι γνώμην τε μεγάλην ἐν πένητι σώματι Eur. El. 371. – Auch = Heißhunger, Medic. – Komisch = der Hungerleider, Posidipp. Ath. IX.376 (v. 12); vgl. Eust. 1828.6.

λιμός, -οῦ, ὁ
(so in Att..; in Dor. ἡ, and so sometimes in LXX, see Th., Gr., 146; in NT: Luk.15:14, Act.11:28; cf. M, Pr., 60), [in LXX chiefly for רָעָב ;]
hunger, famine: Luk.4:25 15:14, 17, Act.7:11' (LXX) Act.11:28, Rom.8:35, Rev.6:8 18:8; λ. καὶ δίψος, 2Co.11:27; pl., Mat.24:7, Mrk.13:8, Luk.21:11.†
(AS)