λιθο·κόλλητος, ος, ον [ῐ]
      1 soudé avec du ciment, fig. càd. fortement scellé, SOPH. Tr. 1261 ;
      2 incrusté de pierres précieuses, CALLIX. (ATH. 200 b) ; TH. Char. 25, 2 ; PLUT. Alex. 32 ; τὸ λιθοκόλλητον, STR. 779, sorte de mosaïque.

Étym. λ. κολλάω.

ον, set with precious stones, χιτών Callix. 2; ποτήρια Thphr. Char. 23.3, Parmenio ap. Ath. 11.782a; κρατῆρες Theopomp.Hist. 283 (a); φιάλαι Agatharch. 102; περιτραχήλιον Plu. Alex. 32, cf. Men. 372; metaph, χάλυβος λ. στόμιον a bit of steel set with stones (to make it sharper), S. Tr. 1261 (lyr.). τὸ λ.
inlaid work, mosaic, prob. in Str. 16.4.19, cf. Thphr. Lap. 35 (pl.).

mit Steinen gekittet, mit eingefügten Steinen, bes. eingesetzten Edelsteinen verziert, πάντα χρύσεα καὶ λιθ. περιττῶς ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις, Ath. IV.147f ; φιάλαι, II.48f ; χιτῶνες, ib. V.200b ; περιτραχήλιον, Plut. Alex. 32 ; χλιδών, DS. 5.47 ; κεκρύφαλον, Agath. V (V.276); vgl. noch Strab. XVI.779, ὀροφαὶ δι' ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ καὶ λιθοκολλήτου διαπεποικιλμένα, Verzierung mit Edelsteinen od. Marmor.
Uebertr., ψυχὴ σκληρά, χάλυβος λιθοκόλλητον στόμιον παρέχουσα, Soph. Tr. 1251, gleichsam einen stählernen Steinzügel anlegend.