ύος, acc. ύν (ἡ) [ῠ]
      1 flamme, SOPH. Ant. 1127 ;
      2 fumée noire et épaisse, ESCHL. Sept. 494 ; AR. Lys. 319, etc. ; au pl. POL. 34, 11, 18 ; STR. 274, etc.

➳ Par except. [ῡ] dans λιγνύν, TRIPHIOD. 322. Acc. pl. λιγνύας, STR. 277 ; λιγνῦς, STR. 274.

ύος, ἡ (parox. in Call. Fr. 1.57 P.), thick smoke mixed with flame, murky fire (such as is made by burning resinous substances, Arist. Mete. 387b6, al.), ἱέντα… διὰ στόμα λιγνὺν μέλαιναν A. Th. 494; στέροψ λ., of the fires seen by night on the two peaks of Parnassus, S. Ant. 1127 (lyr.); λ. σῶμα καταιθαλοῖ Ar. Av. 1241; λ. καὶ καπνός Id. Lys. 319; λιγνὺς πρόσεδρος S. Tr. 794, expld. by Sch. of the smoke of the altar hanging round Heracles; pl., αἱ φλόγες καὶ αἱ λ. Plb. 34.11.18, cf. Str. 6.2.11.
soot, λ. ἐστι καπνώδης αἰθάλη Erot. s.v. γλῶσσαλιγνυώδης ; used medicinally, Dsc. 2.72, Gal. 12.61. [υ Tryph. 322; but υ Call. l.c., and prob. in S. Ant. l.c.]

ύος, ἡ, der Rauch, Qualm ; ἱέντα πυρπνόον διὰ στόμα λιγνὺν μέλαιναν Aesch. Spt. 476 ; στέροψ λιγνύς, Soph. Ant. 1114 ; vom Opferrauch, Trach. 791 ; λιγνὺν δοκῶ μοι καθορᾶν καὶ καπνόν Ar. Lys. 319 ; Th. 281 ; sp.D., Antip.Sid. 96 (VII.637); περὶ δέ σφιν ἀΐδνη κήκιε λιγνύς Ap.Rh. 1.389. Auch in späterer Prosa, αἱ φλόγες καὶ αἱ λιγνύες Pol. 34.11.18 ; Strab. VI.277.
[Λιγνϋν im accus. bei Tryphiod. 322.]