οῦ (ὁ) [ῐᾰ]
      1 encens, gomme de l’arbre λίϐανος, HDT. 2, 86, etc. ; AR. Ran. 871 ; PLAT. Leg. 847 b ; TH. H.P. 9, 4, 2 ; χόνδρος λιϐανωτοῦ, LUC. Sat. 16, pain d’encens ; μάννα λιϐανωτοῦ, GEOP. 6, 6, 1, encens broyé (cf. λιϐανομάννα) ; λ. ἄρρην, ALCIPHR. 2, 4, 16, encens mâle (cf. lat. mascula thura) la meilleure sorte d’encens ;
      2 lieu où l’on vend de l’encens, EUP. 2-1, 550 Meineke ; CHAMÆL. (ATH. 374 b) ;
      3 encensoir, NT. Apoc. 8, 3.

Étym. λίϐανος.

ὁ, also ἡ Men. Sam. Fr. 1 : — frankincense, the gum of the tree λίβανος, used to burn at sacrifices, Xenoph. 1.7, Hdt. 1.183, 2.40, 86, Ar. Nu. 426, V. 96, Ra. 871, Thphr. HP 4.44.14, etc. ; λ. ὑπὲρ αὐτῶν ἐπιτιθέναι Antipho 1.18; called, when in small pieces, χόνδρος λιβανωτοῦ Luc. Sat. 16; when pounded, μάννα λιβανωτοῦ Gp. 6.6.1; cf. λιβανομάννα ; the best kind was λ. ἄρρην Dsc. 1.68, Alciphr. 2.4. = λίβανος 1, Thphr. HP 9.1.6.
the frankincensemarket, Eup. 304, Chamael. ap. Ath. 9.374b. = λιβανωτρίς, Apoc. 8.3, 5.

ὁ, auch ἡ, vgl. Lobeck zu Phryn. p. 187, Weihrauch, das Harz des Baumes λίβανος, das als Räucherwerk beim Opfer gebraucht wurde, Her. 2.86, 4.107, 6.97 ; λιβανωτὸν δεῦρό τις καὶ πῦρ δότω, ὅπως ἂν εὔξωμαι, Ar. Ran. 871 ; λιβανωτὸν ἐπιτιθέναι ὑπὲρ ἑαυτῶν, Antiph. 1.18 ; Plat. Legg. VIII.847b ; Theophr. u. A.; – χόνδρος λιβανωτοῦ heißt er, wenn er in kleinen Stücken ist, μάννα λιβανωτοῦ ganz zerrieben. – Auch der Ort, wo Weihrauch verkauft wird, Eupol. bei Poll. 9.47 ; vgl. Chamaeleon bei Ath. IX.374b. – Im NT, Rauchfaß.

λιβανωτός, -οῦ, ὁ
(< λίβανος), [in LXX: 1Ch.9:29, 3Ma.5:2 * ;]
__1. in cl. (and LXX), frankincense, the gum of the libanus.
__2. = Late Gk., λιβανωτρίς, a censer: Rev.8:3, 5 (the same form appears in Inscr.; MM, xvi).†
(AS)