ά, όν :
   I. 1 uni, sans aspérités : πέδον, EUR. Ph. 836 ; ψάμαθος, EUR. Hec. 699, sol, sable uni ; λ. χῶρος, OD. 7, 123, lieu uni (formant l’area où sont séchés les raisins) ; cf. ORACL. (HDT. 1, 67) ; ESCHL. Pr. 369 ;
      2 où la vue s’étend sans obstacle : λ. οἶμος αἰθέρος, ESCHL. Pr. 394, les libres espaces de l’air ;
      3 que l’on voit de loin, en parl. d’un rocher, EUR. Bacch. 982 ;
   II poli, sel. d’autres, large, en parl. d’un glaive, PD. N. 7, 27.

Étym. inconnue.

ά, όν (also ός, όν A. Pr. 371), poet. Adj. smooth, level, even, λευρῷ ἐνὶ χώρῳ Od. 7.123, Orac. ap. Hdt. 1.67; Σικελίας λευροὺς γύας A. l.c. ; λ. οἶμος αἰθέρος ib. 396; ἐν ψαμάθῳ λευρᾷ E. Hec. 700 (lyr.); πέδον, πέτρα, Id. Ph. 836, Ba. 982 (lyr.); ὁδοί Call. Aet. Oxy. 2080.67.
smooth, polished, ξίφος Pi. N. 7.27; δέρμα… λευρὸν ἔθηκε βοός AP 6.116 (Samus). λευρᾶς σωφροσύνης· τελείας, καὶ ταπεινῆς, κοίλης, ὁμαλῆς, μὴ τραχείας, Hsch.

(vgl. λεῖος), glatt, eben, ausgebreitet, χῶρος, Od. 7.123 ; Orak. bei Her. 1.67 ; Σικελίας γύαι, Aesch. Prom. 369 ; λευρὸν οἶμον αἰθέρος, 394 ; λευρὸν κατ' ἄλσος, Suppl. 503 ; ἐν ψαμάθῳ λευρᾷ πόντου, Eur. Hec. 699 ; πέδον, Phoen. 836 ; ξίφος, Pind. N. 7.27 ; sp.D., wie εἴσοδος Opp. Hal. 3.343 ; αὖλαξ, Lycophr. 268 ; δρόμος, Ep.adesp. 121 (XIII.18). Uebertr., schlicht, arglos, σωφροσύνη, Hesych.