(f. ανῶ, ao. ἐλεύκανα ; pf. pass. λελεύκασμαι) :
   I tr.
      1 rendre blanc, faire blanchir, acc. : λ. ὕδωρ ἐλάτῃσι, OD. 12, 172, faire blanchir l’eau avec les rames ; cf. EUR. I.T. 1387, Cycl. 17 ; en parl. du temps, qui fait blanchir les cheveux, la barbe, THCR. Idyl. 14, 70 ; au pass. devenir blanc, blanchir, ARSTT. G.A. 1, 21 ; A.RH. 1, 545 ;
      2 rendre clair, faire briller : ἠὼς λευκαίνει φῶς, EUR. I.A. 156, l’aurore fait briller sa blanche lumière ;
   II intr. devenir blanc, ARSTT. Probl. 9, 4, 3 ; SPT. Lev. 13, 19 ; ἀφροῖο, NIC. Al. 170, d’écume.

Étym. λευκός.

late aor.1 inf. λευκᾶναι (v. infr.); pf. Pass. λελεύκασμαι Diph. Siph. ap. Ath. 2.54b, Orib. Fr. 102 : — make white, λεύκαινον ὕδωρ ξεστῇς ἐλάτῃσιν Od. 12.172; ἅλα ῥοθίοισι λ. E. Cyc. 17; ἐς γένυν ἕρπει λευκαίνων ὁ χρόνος Theoc. 14.70; plaster with whitening, λευκᾶναι τὰ λευκώματα Ephes. 3 p. 148; — Pass., to be or become white, Arist. GA 730a6, Sopat. 8, A.R. 1.545, Diph. Siph. l.c. ; to be clarified, of oil, Orib. l.c. cause to appear white, of the effect of dawn on lamplight, E. IA 157 (anap.). Pass., have a sensation of whiteness, S.E. M. 7.191, al. intr., grow white, E. Hyps. Fr. 34 (60) i13, Arist. Pr. 890a9, LXX Le. 13.19; ἀφροῖο with foam, Nic. Al. 170.

1) weiß machen, weiß färben ; λεύκαινον ὕδωρ ξεστῇς ἐλάτῃσιν, sie ruderten, daß das Wasser schäumte, schlugen es mit den Rudern weiß, Od. 12.172 ; danach sagt Eur. γλαυκὴν ἅλα ῥοθίοισι λευκαίνοντες, Cycl. 17 ; vom Lichte, erhellen, I.A. 156 ; von dem Alter sagt Theocr. 14.70 ἐς γένυν ἕρπει λευκαίνων ὁ χρόνος, den Bart weiß machend. – Pass. weiß werden, weiß sein, μεταβεβληκότος τοῦ ᾠοῦ ἐκ τοῦ ὠχρὸν εἶναι εἰς τὸ λευκαίνεσθαι Arist. gen. anim. 1.21 ; λελευκασμένος Diphil. bei Ath. II.54b ; Nonn. D. 9.105.
2) intr., weiß werden, vom Schaume, Nic.

λευκαίνω
(< λευκός), [in LXX: Psa.51:7, Isa.1:18 (לָבַן hi.), etc. ;]
to whiten, make white: with accusative of thing(s), Mrk.9:3, Rev.7:14.†
(AS)