ή, όν, apte à la parole, d’où :
      1 capable de parler, XÉN. Mem. 4, 3, 1, etc. ; ἡ λεκτική (s.-e. τέχνη) PLAT. Rsp. 304 d, l’art de dire ;
      2 qui concerne l’usage ou l’art de dire, DH. Vet. script. cens. 2, 11 ;
      3 qui convient au dialogue, aux entretiens familiers, ARSTT. Rhet. 3, 8 ; Poet. 4 fin ; οἱ λ. τῶν λόγων, DÉM. 1401, 20, les discours en style familier (p. opp. à ποιητικῶς συγκείμενοι).

• Sup. -ώτατος, XÉN. Cyr. 5, 5, 46.

Étym. λεκτός.

ή, όν, good at speaking, able to speak, X. Mem. 4.3.1, Cyr. 5.55.46 (Sup.); ἡ λεκτική (sc. τέχνη) the art of speaking, Pl. Plt. 304d.
suited for speaking, οἱ λ. τῶν λόγων speeches in common colloquial style, opp. ποιητικῶς συγκείμενοι, D. 61.2; μάλιστα λ. τῶν μέτρων τὸ ἰαμβεῖόν ἐστι Arist. Po. 1449a24, cf. Rh. 1408b33. Adv. -κῶς in prose, D.H. Comp. 25.
related to expression, stylistic, ὁ λ. τόπος the province of expression, ib. 1, 4; opp. πραγματικός, of style, opp. matter, ἀρεταί Id. Pomp. 1; μέρος Id. Th. 34. Adv. -κῶς with the force of a word, of the termination -θεν, A.D. Adv. 195.16; verbally, Stoic. 3.214.

zum Reden, zum Ausdruck gehörig, bes. sich für die Rede eignend ; ἡ λεκτική, Plat. Polit. 304d ; τῶν ῥυθμῶν ὁ ἡρῷος σεμνὸς καὶ οὐ λεκτικός Arist. rhet. 3.8 ; λεκτικὸν τῶν μέτρων τὸ ἰαμβικόν poet. 4.18 ; vgl. Xen. Cyr. 5.5.46, Mem. 4.3.1. Von einer Maske, Poll. 4.151. – Auch adv., Dion.Hal.