λε·ηλατέω-ῶ [ᾰ]
      1 intr. emmener du butin, faire du butin, SOPH. Aj. 342 ; EUR. Rhes. 293 ; XÉN. Cyr. 1, 4, 17, etc. ;
      2 tr. piller, mettre au pillage : πόλιν, HDT. 5, 101, etc. piller une ville ; πεδίον, HDT. 2, 152 ; χώραν, HDN 3, 9, 6, ravager une plaine, un pays ; fig. τῇ γαστρὶ λεηλατεῖσθαι, PLUT. M. 133 a, se laisser asservir par son ventre, càd. par sa gourmandise.

Étym. λεία, ἐλαύνω.

(< λεία, ἐλαύνω) drive away booty, esp.
cattle, S. Aj. 343, E. Rh. 293, X. HG 4.44.15, al., Aen.Tact. 16.8. c. acc. loci, plunder, despoil, τὸ πεδίον, τὴν πόλιν, τὴν χώραν, Hdt. 2.152, 5.101, Hdn. 3.9.3, cf. Hell. Oxy. 16.5, Plu. Cam. 17; ravage, κώμην PMasp. 2 iii 3 (vi AD); — Pass., to be plundered, τὰ ἐκ τῆς χώρας λεηλατηθέντα Aen.Tact. 16.11; metaph, τῇ γαστρὶ λεηλατεῖσθαι to be a slave to…, Plu. 2.133a.

(λεία – ἐλαύνειν, ein λεηλάτης sein), erbeutetes Vieh wegtreiben, übh. Beute machen, teils absol., ἦ τὸν εἰσαεὶ λεηλατήσει χρόνον, Soph. Aj. 336 ; Eur. Rhes. 293 ; Xen. oft, ἐκ τῆς μηδικῆς, Cyr. 1.4.17 ; – teils c. acc., plündern, τὸ πεδίον, Her. 2.152, πόλιν, 5.101 ; Sp., τὴν χώραν, Hdn. 3.9.6 ; mit ἀνδραποδίζομαι verbunden, Plut. Camill. 17, u. übertr., τῇ γαστρὶ λεηλατούμενος, de san. tu. p. 397.