ίδος (ἡ) [ῐδ]
      1 peau qui s’écaille, particul. peau dont se dépouillent les serpents et les insectes, lors de la mue, HPC. 625, 41, etc. ; JOS. A.J. 3, 7, 2 ;
      2 terrier de lièvre, AR. fr. 102 ; STR. 144 ; ATH. 362 b ; ALCIPHR. 3, 19.

Étym. λέπω.

ίδος, ἡ, skin or slough of serpents, Hp. Mul. 1.78, 2.191, J. AJ 3.7.2; of beans, shell, Hsch. ; prov., κενότερος λεβηρίδος Stratt. 10 D. ; so τυφλότερος λ. Ar. Fr. 35; λεπτότερον τὸ δέρμα λεβηρίδος Alciphr. 3.19.
II.
rabbit (cf. λέπορις) Str. 3.2.6; Massiliote word acc. to Polemarch. ap. Erot.
III. a bird of ill-omen, Phot.

ίδος, ἡ, Schale, Hülse von Früchten, z.B. κυάμου, Hesych. – Die abgestreifte Haut der Schlangen, sonst γῆρας, DC. 61.2 ; auch von Insekten, wie von der τέττιξ, VLL ; davon sprichwörtlich γυμνότερος λεβηρίδος, Diog. 3.73 Zen. 2.95, u. κενώτερος λεβηρίδος, Ath. VIII.362b. Vgl. noch Alciphr. 3.19, λεπτότερόν μοι τὸ δέρμα λεβηρίδος, u. sonst bei Sp.
Bei Strab. 3.2.6 Kaninchen, wo man λεπορίδες vermutet hat, Kramer aber die Leseart der codd. durch Eust. ad Dion.Per. 457 u. Erot. voc. Hippocr. p. 244 verteidigt.