ἡ (ΛαΩ, λαύω), Kehle, Schlund, οἶνον λαυκανίης καθέηκα, Il. 24.642, u. genauer bestimmt, φαίνετο δ' ᾗ κληῗδες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσιν, λαυκανίην, 22.325 ; sp.D., wie Agath. 69 (XI.382), πειναλέη 53 (IX.642); Ap.Rh. 4.18. Vgl. λευκανία u. λαιμός.