GRC
λασιαύχην
JSON
Bailly
λασι·αύχην, ενος (ὁ, ἡ) [ᾰ] au cou velu, HH. Merc. 224, etc. ; SOPH. Ant. 357 ; AR. Ran. 822 ; THCR. Idyl. 25, 272 ; fig. THCR. Epigr. 5, 5.
➳ Gén. neutre λασιαύχενος, THCR. Epigr. 5, 5.
Étym. λάσιος, αὐχήν.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ενος, ὁ, ἡ, (< λάσιος) with rough, shaggy neck, of the centaur, h.Merc. 224, cf. λασιαύχενα χαίταν Ar. Ra. 822 (lyr.); of the bear, h.Hom. 7.46; of the horse, S. Ant. 350 (lyr.); λ. βύρσα Theoc. 25.272; also with a neut., λασιαύχενος ἄντρου v.l. Id. Ep. 5.5.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ενος, mit zottigem, dichtbehaartem Nacken, der Stier, H.h. Merc. 224, der Bär, H.h. 6.46 ; ἵππος, Soph. Ant. 357 ; λοφιᾶς λασιαύχενα χαίτην Ar. Ran. 822 ; βύρσα θηρός Theocr. 25.272 ; auch ἄντρον, ep. 5.5, wild verwachsen.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
