ά, όν [ᾰᾰ]
      1 flasque, vide, creux, efflanqué, HPC. 108 d ;
      2 p. suite, non tendu, mou, HPC. 43, 16 ; 54, 3 ; 166 f, 1050 f, 1056 d, etc. ; particul. qui a le ventre gonflé, mais mou, en parl. des hydropiques, HPC. 398, 20 ; 544, 25 ; en parl. du ventre lui-même, HPC. 40, 12 ; 611, 3 ;
      3 qui a le ventre relâché, ARSTT. Probl. 23, 39.

Étym. p.-ê. pré-grec.

ά, όν, slack, loose, τὸ λ. τῆς πλευρῆς, = λαπάρα, Hp. Art. 50; of the bowels, Id. Prog. 11; λαπαρὸς εἰλεός, Id. Epid. 2.6.26, Orib. 8.28.5; λ. γίνεσθαι have the bowels opened, Arist. Pr. 935b28; ἵππος λ. ὢν ἀλγεῖ Id. HA 604b16 (nisi leg. λαπάρας ἀνέλκει); of a dislocated joint, ὄπισθεν λαπαρόν, ἔμπροσθεν ἐξέχον Hp. Mochl. 24; hollow, of a cushion, μέσον κατὰ μῆκος ποιήσαντα λαπαρόν Id. Fract. 16; πλευρέων ὀδύναι λαπαραί, perh.
slight, Id. Epid. 6.3.18 (so perh. λ. εἰλεός above). Adv. -ρῶς, ὑποχονδρίου ἔντασις λαπαρῶς, i.e. without swelling, ib. 3.1. β’ (opp. μετ’ ὄγκου acc. to Gal. ad loc.).
lewd, lecherous, Hsch.

= λαγαρός, schmächtig, eingefallen, dünn u. mager, bes. bei den Medic. weichen, offenen Leib habend ; κοιλίη u. ä., Hippocr. Auch adv.