άδος (ἡ) [ᾰδ]
   I flambeau, particul. flambeau que les coureurs se passaient l’un à l’autre, d’où course aux flambeaux, HDT. 6, 105 ; XÉN. Vect. 4, 52 ; PLAT. Leg. 776 b ; λαμπάδα δραμεῖν, AR. Vesp. 1203 ; TH. Char. 27, courir la course aux flambeaux ; λαμπάδι νικᾶν, AND. 34, 29, être vainqueur à la course aux flambeaux ; fig. λαμπάδα ζωᾶς δραμεῖν, ANTH. App. 148, courir la course aux flambeaux de la vie, en parl. d’une vie courte, p. opp. à une vie δόλιχος ;
   II p. ext. :
      1 fagot allumé, POL. 3, 93, 4 ;
      2 flambeau de cire, PLUT. M. 263 f ;
      3 lampe, NT. Matth. 25, 1 ;
   III p. anal. :
      1 flambeau du soleil, SOPH. Ant. 879 ; EUR. Suppl. 991 ; au plur. rayons du soleil, ESCHL. Ch. 290 ;
      2 lumière du jour, EUR. Med. 352 ;
      3 au pl. lueurs des éclairs, EUR. Suppl. 1011 ;
      4 météore igné, ARSTT. Mund. 4, 24 ; DS. 16, 66 ;
      5 autre n. de la plante λυχνὶς ἀγρία, DIOSC. Noth. 3, 105.

Étym. λάμπω.

άδος [ᾰδ] adj. f. éclairée, brillante de la lueur des flambeaux, SOPH. O.C. 1049.

Étym. v. λαμπάς¹.

άδος, poet. Adj., torch-lit, λ. ἀκταί, of Eleusis, S. OC 1049 (lyr.); ἑορταὶ λ. Lys. Fr. 105 S.

άδος, ἡ, torch, A. Th. 433, Th. 3.24, etc. ; πευκίνη λ. S. Tr. 1198; beacon-light, A. Ag. 8, 28, etc. ; λαμπάδας ἅψασθαι light torches, Ar. Th. 655; λαμπάδας τινάσσων, in Bacchic ceremonies, Id. Ra. 340 (lyr.); used in festal processions, φαίνετε τούτῳ (sc. τῷ Αἰσχύλῳ) λαμπάδας ἱεράς ib. 1525 (anap.), cf. Th. 102 (lyr.).
faggot, Plb. 3.93.4; any light, lamp, λαμπάδες ἀργυραῖ LXX Ju. 10.22; wax-light, Plu. 2.263f; λ. κηροχίτων AP 6.249 (Antip.); later of oillamps, Ev. Matt. 25.3. metaph, of the sun, Parm. 10.3, S. Ant. 879 (lyr.), etc. ; ἡ΄πιοῦσα λ. the coming light, i.e. the next day, E. Med. 352; of lightning, δαμασθεὶς λαμπάσιν κεραυνίοις Id. Supp. 1011, cf. Ba. 244, 594 (lyr.); of the Cyclops’ eye, Cratin. 459.
meteor, Arist. Mu. 395b11, D.S. 16.66, D.C. 37.25.
torch-race, = λαμπαδηδρομία, Hdt. 6.105, X. Vect. 4.52; λαμπάδα δραμεῖν, τρέχειν, run the race, Ar. V. 1203, Thphr. Char. 27.4; τὰς λ. δραμεῖν IG2². 1030.9; ἐν ταῖς λ. διηγωνίσθαι ib. 1039.20; λαμπάδα φέρειν Ar. Ra. 1087 (anap.); ἀφιεμένην τὴν λ. θεῶ see the start, ib. 131; τὰς λ. συντελεῖν IG2². 1011.9; λ. ἔσται… ἀφ’ ἵππων τῇ θεῷ Pl. R. 328a; λαμπάδι νικᾶν win in it, And. 4.42, cf. IG2². 957, al. ; λαμπάδα ν. win it, ib. 3.106, al. ; οἱ νικήσαντες τὴν λ. ib. 122, cf. Milet.1(7).203a14 (ii BC). metaph, of life, λαμπάδα γὰρ ζωᾶς με δραμεῖν… ἤθελε δαίμων Epigr.Gr. 231 (Chios); καθάπερ λαμπάδα τὸν βίον παραδιδόντας ἄλλοις ἐξ ἄλλων Pl. Lg. 776b. = λυχνὶς ἀγρία, Ps.-Dsc. 3.101.

άδος, Soph. braucht es auch adjektivisch, λαμπάσιν ἀκταῖς, fackelhell, O.C. 1052.

άδος, ἡ,
1) die Fachel, Leuchte, φλέγει δὲ λαμπὰς διὰ χερῶν ὡπλισμένη Aesch. Spt. 433 ; αἴθουσι πᾶσαν νύκτα λαμπάδας πυρός Eur. Rhes. 95 ; λαμπάδος σέλας Soph. Tr. 1198 ; Her. u. Folgende, wie Thuc. 3.24. Bes. ein mit der Fackel gegebenes Feuerzeichen, φυλάσσω λαμπάδος τὸ σύμβολον Aesch. Ag. 8, öfter ; Ar. Ran. 340.
2) der Fackellauf, wie λαμπαδηδρομία, Her. 6.105 ; so λαμπάδας ἄγουσιν Ἀθηναῖοι Παναθηναίοις, Ἡφαιστείοις, Προμηθείοις, B.A. 277 ; λαμπάδα τρέχειν, Ar. Vesp. 1202 ; λαμπὰς ἔσται ἀφ' ἵππων τῇ θεῷ Plat. Rep. I.328a ; darauf bezieht sich Legg. VI.776b καθάπερ λαμπάδα τὸν βίον παραδιδόντες ἄλλοις ἐξ ἄλλων. Vgl. Xen. Vectig. 4.52. So auch γεγυμνησιάρχηκε λαμπάδι, Isae.; u. λαμπάδι νενικηκώς, Andoc. 4.42 ; vgl. Ep.adesp. 122 (APP 230).
3) übertr. von der Sonne, οὐκέτι μοι τόδε λαμπάδος ἱερὸν ὄμμα θέμις ὁρᾶν Soph. Ant. 870 ; vgl. Eur. Suppl. 991 ; dah. ἡ 'πιοῦσα, d.i. der Tag, Eur. Med. 352 ; vom Blitz, λαμπάσι κεραυνίοις δαμασθείς Suppl. 1011, öfter. – Auch ein fackelähnliches Feuerzeichen am Himmel, Arist. mund. 4 ; λαμπὰς καιομένη κατὰ τὸν οὐρανόν D. gie. 16.66. – Von der Oellampe, NT.

λαμπάς, -άδος, ἡ
(< λάμπω), [in LXX for לַפִּיד ;]
a torch (freq. fed, like a lamp, with oil): Mat.25:1 ff., Jhn.18:3, Act.20:8, Rev.4:5 8:10.†
(AS)