ά, όν [ᾰᾰ]
   I flasque, mou, vide, en parl. du ventre, PHILSTR. 846, ou des flancs d’un animal, d’où efflanqué, XÉN. Cyn. 4, 1 ; particul. λ. κύκλοι, PHILSTR. Im. 1, 10, en parl. de la carapace ovale de la tortue ;
   II p. suite :
      1 mou, pliant : αὐχὴν λ. XÉN. Eq. 1, 8, cou flexible ;
      2 resserré, étroit (chemin) XÉN. Cyn. 6, 5 ;
      3 mince, grêle (colonne) PLUT. Popl. 15 ;
   III λαγαροὶ στίχοι, ATH. 632 d ; PLUT. M. 397 d ; DRAC. 7, 15, etc. vers flasques, càd. amoindris d’un temps au milieu par l’emploi d’une brève au lieu d’une longue, p. ex. IL. 2, 731.

• Cp. -ώτερος, HPC. 269, 3 ; D. CHR. 1, 553 ; • Sup. -ώτατος, PLUT. Cam. 25.

Étym. p.-ê. emprunt à un substrat pré-indo-europ. ; cf. λαγών, lat. languidus, laxus.

ά, όν, hollow, sunken, of an animal΄s flanks, X. Cyn. 4.1; of the right ventricle, -ωτέρη Hp. Cord. 4; λαγαρᾷ… τῇ γαστρί Philostr. Im. 2.21; τὰς λ. (sc. γαστέρας) Ar. Ec. 1167; λ. κύκλοι sunken, flattish, of the tortoise, Philostr. Im. 1.10; λ. ποπάνευμα (cf. λαγαρίζομαι 1) AP 6.231 (Phil.); Comp., Hp. l.c. ; Sup., κατὰ τὸ λαγαρώτατον in the least defensible part, Plu. Cam. 25.
slack, loose, αὐχὴν λ. τὰ κατὰ τὴν συγκαμπήν X. Eq. 1.8; of camels, D.S. 2.54. Adv. -ρῶς, ἱππασθείς Philostr. Im. 2.2. metaph, τὴν πόλιν ἀντὶ λαγαρᾶς καὶ ὑποσόμφου μεστὴν ἐποίησεν ἀγλαΐας Them. Or. 18.222d. Adv. Comp. -ώτερον, opp. σφοδρότερον, πλῆξαι τὴν χορδήν Theo Sm. p. 72 H.
thin, narrow, δρυμῶνες (cj.) X. Cyn. 6.5; of columns, lanky, D.H. 16.3, Plu. Publ. 15; of men, emaciated, Thphr. HP 9.10.3. in Metric, στίχος λ., opp. προκοίλιος, a ΄thin-waisted’ verse, with a short syllable for a long one in the interior, like Il. 23.493, cf. Ar. Ec. 1167, Plu. 2.397d, Ath. 14.632e, Sch. Heph. p. 289 C. in Arist. HA 622b23 (Comp., s.v.l.), where it is an epith. of spiders, some expl. it to mean lank, meagre, some agile, nimble. of plasters, porous, absorbent, Orib. Fr. 74. (Cf. λαγαίω, Lat. laxus, ONorse slak-r, Engl. slack; perh. akin to λήγω.)

(vgl. λαγώς u. λαπαρός), hohl eingesunken, schmächtig, im Ggstz des Strassen, Angespannten, Geschwollenen, Hippocr.; γαστήρ, Ar. Eccl. 1167 ; τὰ κάτωθεν τῶν κενεώνων λαγαρὰ καὶ αὐτοὺς τοὺς κενεῶνας, Xen. Cyn. 4.1 u. öfter ; vom Wege, schmal, Cyn. 6.5, wie κατὰ τὸ λαγαρώτατον, wo es am schmalsten war, Plut. Cam. 25 ; von Säulen, πέρα τοῦ καλοῦ διάκενοι καὶ λαγαροὶ φανέντες, Plut. Poplic. 15 ; ποπάνευμα, Philp. 10 (VI.231), nachher durch ὑπόκενον erkl.; von Kamelen, DS. 2.54 ; u. übertr., τὴν πόλιν ἀντὶ λαγαρᾶς καὶ ὑποσόμφου μεστὴν ἐποίησεν ἀγλαΐας, Themist. Or. 6 p. 222 ; – λάπτειν erkl. Ath. VIII.363a durch τὸ τὴν τροφὴν πέττειν καὶ κενούμενον λαγαρὸν γίγνεσθαι ; – στίχοι λαγαροί heißen bei den Grammatikern die in der Mitte eine kurze Silbe statt einer langen haben, in der Mitte zu dünn, schmächtig sind, wie z.B. βῆν εἰς αἰόλου κλυτὰ δώματα, Od. 10.60 ; vgl. Ath. XIV.632c ; Drac. p. 7.15.
• Adv. λαγαρῶς, Philostr. imagg. 2.2.