ου (τὸ) [ῐ]
      1 l’État, PLUT. Rom. 26, M. 280 ;
      2 chez les Achéens, la maison commune où se traitaient les affaires publiques, HDT. 7, 197.

Étym. λαός.

τό, (< λαός, λεώς) town-hall, council-chamber, as the Achaeans of Achaea Phthiotis called it, Hdt. 7.197; = δημόσιον acc. to Plu. Rom. 26, Id. 2.280a; — Hsch. has λάϊτον· τὸ ἀρχεῖον, λαΐτων· τῶν δημοσίων τόπων ; cf. λαιετόν, λαῖστρον, Suid., Zonar. ; — Hsch. also quotes ληΐτη, λῃτή, = ἱέρεια, a public priestess.

τό, = δημόσιον λῇτον, Plut. Qu.Rom. 67 ; aber Rom. 26 steht falsch λήϊτον γὰρ τὸν δῆμον ὀνομάζουσιν. – Nach Her. 7.197 bei den Achäern das Stadt- oder Gemeindehaus.