α, ον, couché de côté, incliné, penché, SOPH. O.C. 195 ; EUR. Med. 1168, etc. ; τιθεῖσαι τὰς κεφαλὰς ἐπὶ γῆν λεχρίας, XÉN. Cyn. 4, 3, plaçant leur tête de côté sur la terre ; fig. avec idée de destruction, de malheur, SOPH. Ant. 1345.

➳ Fém. -ος, CALL. Del. 236 ; en prose seul. XÉN. l. c.

Étym. pré-grec.

α, ον, also ος, ον Call. Del. 236; (v. λικριφίς) : — slanting, crosswise, with a Verb, λ. ὀκλάσας S. OC 195 (lyr.); λ. ἐκπεσεῖν, χωρεῖν, E. Hec. 1026 (lyr.), Med. 1168; τιθέναι τὰς κεφαλὰς ἐπὶ γῆν λεχρίας X. Cyn. 4.3; metaph, πάντα γὰρ λ. τἀν χεροῖν all the business in hand is cross, S. Ant. 1345 (lyr.).

eigtl. hingelehnt, in die Quere, schräg, von der Seite, wie Soph. O.C. 196 sagt λέχριός γ' ἐπ' ἄκρου λᾶος βραχὺς ὀκλάσας, auf den Stein zur Seite setze dich ; übertr., πάντα γὰρ λέχρια τἂν χεροῖν, Ant. 1325, wo der Schol. πλάγια καὶ πεπτωκότα erkl., Alles liegt darnieder ; λεχρία πάλιν χωρεῖ τρέμουσα κῶλα, Eur. Med. 1168, vgl. Hec. 1025 ; sp.D., τυτθὸν ἀποκλίνασα καρήατα λέχριος εὕδει Callim. Del. 236 ; διαδὺς λέχριος ἐν θαλάμῳ Agath. 8 (V.294); einzeln auch in Prosa, τιθεῖσαι τὰς κεφαλὰς ἐπὶ γῆν λεχρίας Xen. Cyn. 4.3 ; Sp.