υγγος (ὁ) [ᾰ]
      1 larynx, partie supérieure de la trachée-artère, ARSTT. H.A. 1, 12, 1 ; 4, 9, 2 ; confondue par les poètes avec le φάρυγξ (ARSTT. H.A. 4, 9, 1) ;
      2 p. suite, gorge, gosier, EUR. Cycl. 158 ; AR. Eq. 1363, Ran. 575 ; EUB. (ATH. 113 f).

υγγος, ὁ, larynx or upper part of the windpipe, Arist. HA 493a6; used in sounding the vowels, ib. 535a32; but in Poets confused with φάρυγξ (gullet) (cf. Arist. HA 535a29), E. Cyc. 158; χωρεῖν κατὰ τοῦ λ. Pherecr. 108.7, cf. Crobyl. 8; of gluttons, ἀνόσιοι λάρυγγες Eub. 139; ἐκ τοῦ λ. ἐκκρεμάσας τινά Ar. Eq. 1363; τὸν λάρυγγ’ ἂν ἐκτέμοιμί σου Id. Ra. 575; metaph, λ. γλυκύς speech, LXX Si. 6.4. = τραχεῖα ἀρτηρία, Meno Iatr. 8.30.

υγγος, nach EM. auch -υγος, ὁ, u. nach den Gramm. auch ἡ, nach Arist. H.A. 1.12 der Vorderteil des αὐχήν, die Kehle, Schlund, Speiseröhre, μῶντὸν λάρυγγα διεκάναξέ σου καλῶς Eur. Cycl. 158 ; Ar. Ran. 575, Eq. 1363 ; ἀνόσιοι λάρυγγες Eubul. bei Ath. III.113f. – Vgl. φάρυγξ.

λάρυγξ, -γγος, ὁ
[in LXX chiefly for חֵךְ, Job.6:30, al; Psa.5:9 (גָּרוֹן) ;]
the larynx, throat: metaph., of speech (cf. Sir.6:5), Rom.3:13' (LXX) .†
(AS)