ου (ὁ) :
   I jardin :
      1 au propre, OD. 4, 737 ; 7, 129, etc. ; PLAT. Tim. 77 c, etc. ; EUR. El. 777 ; οἱ ἀπὸ τῶν κήπων, DL. 10, 10, les disciples d’Épicure, qui donnait ses leçons dans un jardin ; p. ext. en parl. d’une contrée fleurie et charmante (l’Eubée, SOPH. fr. 19 ; Panorme, ATH. 542 a, etc.) ; κᾶπος (dor.) Ἀφροδίτας, PD. P. 5, 31, le jardin d’Aphrodite, càd. Cyrène ; κᾶπος Διός, PD. P. 9, 91, le jardin de Zeus, càd. la Libye (mais v. ci-dessous Διὸς κῆποι) ; particul. le terrain des jeux à Olympie, PD. O. 3, 43 (cf. ci-dessus le mot Κῆποι) ;
      2 fig. κ. Μουσῶν, PLAT. Ion 534 a ; Χαρίτων, PD. O. 9, 39, les jardins des Muses, des Grâces, càd. de la Poésie ; Ἀδώνιδος κῆποι, v. Ἄδωνις ; p. anal. Διὸς κῆποι, SOPH. fr. 298, les jardins de Zeus, le ciel ; Ὠκεανοῦ κ. AR. Nub. 271, les jardins de l’Océan ;
   II parties de la femme, DL. 2, 116 ;
   III sorte de singe, EL. N.A. 17, 8.

➳ Dor. κᾶπος, PD. ll. cc.

Étym. cf. κῆϐος.

Dor. κᾶπος (also Inscr.Cypr. 135.20 H.), ὁ, garden, orchard, or plantation, Od. 7.129, 24.247, 338; πολυδένδρεος 4.737; of any rich, highly cultivated region, as Ἀφροδίτας κᾶπος, i.e. Cyrene, Pi. P. 5.24; Διὸς κ., i.e. Libya, ib. 9.53 (but Διὸς κῆποι, also of heaven, S. Fr. 320 (lyr.); Φοίβου παλαιὸς κ., of the eastern sky, ib. 956, cf. Pl. Smp. 203b; cf. Ὠκεανοῦ κ. Ar. Nu. 271); κ. Εὐβοίας S. Fr. 24; οἱ Μίδεω κῆποι, in Macedonia, Hdt. 8.138; of the country round Panormus, Call. Hist. 2; the enclosure for the Olympic games, Pi. O. 3.24; οἱ ἀπὸ τῶν κ. the scholars of Epicurus, because he taught in a garden, S.E. M. 9.64, cf. D.L. 10.10; οἱ Ἀδώνιδος κ., v. Ἀδωνις; οἱ Ταντάλου κ., prov. of illusory pleasures, Philostr. VS 1.20.1; metaph, Χαρίτων νέμομαι κᾶπον, i.e. poetic art, Pi. O. 9.27; ἐκ Μουσῶν κ. τινῶν… δρεπόμενοι τὰ μέλη Pl. Ion 534a; τοὺς ἐν τοῖς γράμμασι κ. σπείρειν Id. Phdr. 276d.
a fashion of cropping the hair, Poll. 2.29, Ael. Dion. Fr. 230.
pudenda muliebria, D.L. 2.116. v.l. for κῆβος.

ὁ,
1) der Garten ; πολυδένδρεος Od. 4.737 ; 7.129 ; Il. 21.285 ; κατάρρυτοι Eur. El. 777 ; Plat. Tim. 77c u. A.; Pind. nennt auch den Kampfplatz in Olympia Διὸς κῆπος, Ol. 3.25 ; übertr., ἐξαίρετον Χαρίτων κῆπον νέμομαι 9.29, die Dichtkunst ; so auch bei andern Dichtern übertr.; Ἀδώνιδος κῆποι, sprichwörtlich für jeden schnell vorübergehenden Reiz, für alles Gehaltlose, εἰς Ἀδώνιδος κήπους ἀρῶν Plat. Phaedr. 276b ; – οἱ ἀπὸ τῶν κήπων werden die Epikuräer genannt, weil Epikur in einem Garten lehrte, S.Emp. adv.phys. 1.64 ; DL. 10.10 u. Sp.
2) die weibliche Scham, VLL ; vgl. DL. 2.16.
3) eine gewisse Art die Haare zu scheren, Schol. Ar. Av. 827 ; VLL.
4) Eine geschwänzte Affenart, DS. 3.35 ; s. Jacobs Ael. H.A. 17.8 ; auch κεῖπος u. κῆβος.

κῆπος, -ου, ὁ
[in LXX for גַּן, גַּנָּה, גִּנָּה, Deu.11:10, Sng.4:12, al. ;]
a garden: Luk.13:19, Jhn.18:1, 26 19:41.†
(AS)

Place, proper name

• philosophical school between Dipylon gate and Academy of Plato, possibly near Marathonos 61, where seated statues of Epicurus were found, Metaxourgeio, Athens. (TOPOS text)