α, ον :
      1 plus impudent (litt. plus chien) touj. au neutre dans Hom. IL. 8, 483 ; OD. 7, 216 ; 11, 427 ; postér. au masc. ANON. (SUID. v° Διονυσίων) ;
      2 p. suite, pire, plus terrible, OD. 20, 18 (au neutre).

Étym. cp. de κυν- radic. de κύων ; cf. κύντατος.

α, ον, Comp. Adj. formed from κύων, more dog-like, i.e.
more shameless (cf. κύων II), Hom. only in neut., ἐπεὶ οὐ σέο κύντερον ἄλλο Il. 8.483; οὐ… κ. ἄλλο γυναικός Od. 11.427; οὐ γάρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι κ. ἄλλο 7.216; more horrible, κ. ἄλλο ποτ’ ἔτλης 20.18; later in masc., κυνῶν κύντερος Anon. ap. Suid. s.v. Διονυσίων. Sup. κύντατος, η, ον, μερμήριζε…, ὅ τι κύντατον ἔρδοι Il. 10.503; κ. ἐνιαυτός h.Cer. 306; κ. ἀνδρῶν A.R. 3.192; once in Trag., τὰ κ. ἄλγη κακῶν E. Supp. 807 (lyr.); in later Prose, Phld. Ir. p. 24 W. Comp. κυντερώτερος A. Fr. 432, Pherecr. 106; Sup. κυντατώτατος Eub. 85, but κυντότατος Arist. Fr. 77.

Kompar. von κύων, der Hund, abgeleitet, hündischer, d.i. schamloser, unverschämter, schrecklicher ; Il. 8.483, Od. 11.426 ; οὐ γάρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι κύντερον ἄλλο 7.216 ; καὶ κύντερον ἄλλο ποτ' ἔτλης 20.18 ; sp.D., wie Ap.Rh. 1.1064, 2.474 ; – κυντερώτερος soll Aesch. gesagt haben, frg. 422, u. Eubul., B.A. 101.30, wo aus Arist. auch der superl. κυντότατος erwähnt wird.