ου (ὁ) [υ v. ci-dessous]
      1 cygne, oiseau, IL. 2, 460 ; 15, 692 ; EUR. Rhes. 618 ; PLAT. Rsp. 620 a, etc. ; fig. en parl. d’un chanteur, ANTH. 7, 19 ;
      2 sorte de collyre, A. TR. 2, p. 139, 153.

➳ [ῡ d’ord., ttef. ῠ, PD. O. 2, 147 ; THCR. Idyl. 16, 49].

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *(s)keuk-, luire, être blanc ; cf. sscr. śócati, luire, briller.

ὁ, swan, Cycnus olor, κύκνων δουλιχοδείρων Il. 2.460, cf. Hes. Sc. 316, Pl. R. 620a, Eratosth. Cat. 25, etc. ; sacred to Apollo, Ar. Av. 870, Pl. Phd. 85b, Call. Ap. 5; Com., βάτραχοι κ. Ar. Ra. 207; κύκνου δίκην τὸν ὕστατον μέλψασα θανάσιμον γόον A. Ag. 1444; hence, metaph, minstrel, bard, AP 7.19 (Leon.). kind of ship, prob. from its prow being curved like a swan΄s neck, Nicostr.Com. 10.
eye-salve, Gal. 12.708, 759, etc. [υ by position in Ep. ; υ Pi. O. 2.82, Theoc. 16.49 in pr. n. Κύκνος.]

ὁ, der Schwan ; δουλιχόδειρος Il. 2.459 ; ἀερσιπόται Hes. Sc. 316, wo seines Gesanges zuerst gedacht wird, wie Aesch. Ag. 1419 κύκνου δίκην τὸν ὕστατον μέλψασα θανάσιμον γόον, wie ἀχέτας Eur. El. 151 ; πολιόχρως Bacch. 1362 ; vgl. κύκνου πολιώτεραι αἲδ' ἐπανθοῦσιν τρίχες Ar. Vesp. 1164 ; auch als weissagend wurden sie betrachtet, τῶν κύκνων φαυλότερος τὴν μαντικήν Plat. Phaed. 84e.
Uebertr., der Dichter, Leon.Tar. 80 (VII.19).

a swan , (Iliad by Homer), etc.:—;metaphorically, from the legends of the swan's dying song ( (Aeschulus Tragicus)), a minstrel , [variant datesAnthology Palantina (ML)