'(f. κόψω, ao. ἔκοψα, pf. inus. ; pass. ao.2 ἐκόπην, pf. κέκομμαι) :
   I. 1 frapper à coups répétés, d’où frapper, en gén. : τὴν θύραν, AR. Pl. 1097 ; XÉN. Hell. 5, 4, 7 ; PLUT. Alc. 8, frapper à la porte ; abs. τί κόπτεις ; AR. Eccl. 976, pourquoi frappes-tu à la porte ? avec double acc. : κ. τινὰ παρήϊον, IL. 23, 690, frapper qqn à la joue ; particul. frapper avec une arme (arc, IL. 10, 513 ; javeline, OD. 8, 528) ; fig. κ. ῥήμασι, ANTH. 11, 335, blesser par des paroles maladroites ;
      2 abattre en frappant : τινὰ ποτὶ γαίῃ, OD. 9, 290, frapper qqn contre terre ; βοῦς, XÉN. An. 2, 1, 5, abattre des bœufs ;
      3 secouer, fatiguer par des secousses répétées : ἀναϐάτην, XÉN. Eq. 1, 4, un cavalier, en parl. du cheval ; fig. ἐρωτήμασι, PLUT. Phoc. 7, importuner ou harceler de questions ;
   II couper, càd. :
      1 séparer en coupant : κεφαλὴν ἀπὸ δειρῆς, IL. 13, 203, séparer la tête du cou ; χεῖράς τ' ἠδὲ πόδας, OD. 22, 477, couper les mains et les pieds ; δένδρα, THC. 2, 75 ; XÉN. Hell. 5, 2, 43, couper des arbres, les abattre, d’où : χώραν, XÉN. Hell. 3, 2, 26, etc. dévaster un pays en coupant les arbres ;
      2 couper en menus morceaux : κύπερον, HDT. 4, 71, du souchet ;
      3 entamer, particul. entailler : τὰ μέτωπα μαχαίρῃσι, HDT. 2, 61, taillader le visage à coups d’épées ; en parl. de navires endommagés par l’ennemi, THC. 4, 14 ; 8, 13 ; PLUT. Alc. 27 ; en parl. d’animaux (oiseaux, serpents, poissons, vers, etc.) becqueter, mordre, ronger, etc. IL. 12, 204, etc. ; ARSTT. H.A. 9, 37 ; σῖτος κόπτεται, TH. H.P. 8, 11, 2, le blé est mangé des insectes ; fig. endommager, avarier : φρενῶν κεκομμένος, ESCHL. Ag. 479, qui a l’esprit frappé, la raison atteinte ;
      4 frapper avec le marteau, forger : δεσμούς, IL. 18, 379 ; OD. 8, 274, des liens ; νόμισμα, HDT. 3, 56 ; ARSTT. Œc. 2, 20 ; AR. Ran. 721, frapper une monnaie ;
      5 fig. rebattre, fatiguer, user par la fatigue : τινά, DÉM. 1439, 17 ; HÉGÉSIPPE (ATH. 290 b) ; PLUT. Phoc. 7, qqn ; τὴν ἀκρόασιν, DH. Comp. 19, rebattre les oreilles ; au pass. être rebattu, fatigué : τινι, DÉM. 22, 22, de qqe ch. ;

Moy. :
   I tr. frapper (une monnaie) HDT. 4, 166 ; EL. V.H. 10, 12 ;
   II intr.
      1 se frapper : κεφαλήν, IL. 22, 33 ; HDT. 2, 161, se frapper la tête (de chagrin, de désespoir, etc.) ;
      2 abs. se frapper la poitrine en signe de deuil, ESCHL. Pers. 683 ; PLAT. Phæd. 60 a, etc., et avec un acc. κόπτεσθαί τινα, AR. Lys. 396, etc. ; ANTH. 11, 135, litt. se frapper la poitrine au sujet de qqn, pleurer qqn.

➳ Act. part. pf.2 épq. au sens d’un prés. κεκοπώς, IL. 13, 60 ; OD. 18, 335. Fut. moy. au sens act. SPT. Jer. 22, 18, etc. ; au sens pass. SIB. 3, 651 et 731.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *kop-, frapper, battre, couper, ou emprunt à un substrat pré-grec ou pré-indo-europ., cf. σκάπτω, σκέπαρνον.

'

Od. 18.28, etc. ; fut. κόψω Hippon. 83, Men. Pk. 64, etc. ; aor. ἔκοψα, Ep. κόψα Il. 13.203; pf. κέκοφα (ἐκ-) X. HG 6.5.37, (περι-) Lys. 14.42, (συγ-) Pl. Tht. 169b; Ep. part. κεκοπώς Il. 13.60 (v.l. -φώς, -πών), Od. 18.335; — Med., fut. κόψομαι LXX Ez. 6.9; aor. ἐκοψάμην Hdt. 4.166; — Pass., fut. κεκόψομαι (ἀπο-) Ar. Nu. 1125, (ἐκ-) Id. Ra. 1223, (κατα-) X. An. 1.5.16, κοπήσομαι LXX Je. 8.2, Gal. 13.759; aor. ἐκόπην A. Ag. 1278, Ar. Ra. 723, Th. 8.13; pf. κέκομμαι A. Pers. 683:
cut, strike, smite, ο’ ἀμφὶ κάρη κεκοπὼς χερσὶ στιβαρῇσι Od. 18.335; c. dupl. acc., κόψε δὲ παπτήναντα παρήϊον smote him on the cheek, Il. 23.690.
smite with weapons, κόπτοντες δούρεσσι μετάφρενον Od. 8.528; τοῖσι Πέρσῃσι εἵποντο κόπτοντες Hdt. 6.113; metaph in Pass., with play on words, αἰεὶ κόπτῃ ῥήμασι καὶ κοπίσιν AP 11.335.
smite, slaughter an animal with an axe or mallet, κόψας ἐξόπιθεν κεράων βοός Il. 17.521, cf. Od. 14.425, X. An. 2.1.6; in Trag., A. Ag. 1278, Eu. 635, E. El. 838.
cut off, chop off, κεφαλὴν ἀπὸ δειρῆς κόψεν Il. 13.203; χεῖράς τ’ ἠδὲ πόδας κόπτον Od. 22.477; κ. [τὰ γέρρα] ταῖς μαχαίραις X. An. 4.6.26; κ. δένδρα cut down or fell trees, Th. 2.75, X. HG 5.2.39, 43; κ. τὴν χώραν lay it waste, ib. 3.2.26, 4.6.5; — in Pass., of ships, to be shattered, disabled by the enemy, Th. 4.14, 8.13; — metaph, φρενῶν κεκομμένος A. Ag. 479 (lyr.); τὸν ὕπνον ἁφροντὶς κόπτοισα preventing, Theoc. 21.28; [πνεῦμα] κοπτόμενον being suddenly stopped, arrested, Arist. Mete. 367a10.
strike, beat a horse, to make him go faster, κόψε δ’ Ὀδυσσεὺς τόξῳ Il. 10.513; also σκηπανίῳ Γαιήοχος ἀμφοτέρω (sc. Αἴαντε) κεκοπὼς πλῆσεν μένεος 13.60.
hammer, forge, κόπτε δὲ δεσμούς 18.379, Od. 8.274; later, stamp metal, i.e.
coin money, κ. νόμισμα IG 12(5).480.11 (Siphnos, Athenian Law), Xenoph. 4, Hdt. 3.56; — Med., coin oneself money, order to be coined, κ. χρυσοῦ καὶ ἀργύρου νόμισμα Id. 1.94, cf. 4.166; — Pass., of money, to be stamped or coined, [νομίσμασιν] μόνοις ὀρθῶς κοπεῖσι Ar. Ra. 723, cf. 726.
knock or rap at, τὴν θύραν Id. Nu. 132, Pl. 1097, And. 1.41, X. HG 5.44.7, Men. Epit. 538, Phld. Vit. p. 30 J., Plu. Alc. 8, etc. ; without θύραν, οὗτος, τί κόπτεις ; Ar. Ec. 976.
pound, bray in a mortar, κυπέρου κεκομμένου Hdt. 4.71; ἀσταφίδα κεκ. Alex. 127.4; ἔλαιον κεκ., i.e.
pure oil, LXX 3 Ki. 5.11.
knock, dash about, τὸ ὕδωρ ὅταν κοπῇ Pl. Ti. 60b; κόνις… κοπτομένη… ὑφ’ ἅρμασι Hes. Sc. 63; θάλασσα κοπτομένη πνοιαῖς Theoc. 22.16. of birds, peck, Arist. HA 609b5; ὁ ἁλιάετος… τὰ λιμναῖα κ.
preys on the lagoon life, ib. 593b24; σπειρὴν κ.
peck at, Arat. 449; of fish, gnaw, Arist. HA 620b17; of a snake, strike, Il. 12.204; — Pass., of wood or seeds, to be worm-eaten, Thphr. HP 3.18.5, 8.11.2.
munch, masticate, dub. in Chionid. 6. ὁ ἵππος κ. τὸν ἀναβάτην jars his rider by his paces, X. Eq. 1.4; — Pass., ib. 8.7, Hp. Aër. 21. κ. ὄνους dress, prepare mill-stones for use, Alex. 13; set, sharpen, Herod. 6.84; — Med., AP 11.253 (Lucill.). metaph, tire out, weary, μήθ’ ὑμῖν ἐνοχλῶ μήτ’ ἐμαυτὸν κ. D. Prooem. 29, cf. Alciphr. 2.3; λέγων φαίνου τι δὴ καινὸν…, ἢ μὴ κόπτε με Hegesipp. 1.3, cf. Sosip. 1.20; μὴ κόπτ’ ἔμ΄, ἀλλὰ τὰ κρέα Alex. 173.12; κ. τὴν ἀκρόασιν D.H. Comp. 19; κ. τὰ ὦτα Poll. 6.119; κ. ἐρωτήμασιν ἀκαίροις Plu. Phoc. 7, cf. Moer. p. 74 P. ; — Pass., to be worn out, κοπτόμενοι ἀεὶ ταῖς στρατείαις D. 2.16. Med. κόπτομαι, beat or strike oneself, beat one΄s breast or head through grief, κεφαλὴν δ’ ὅ γε κόψατο χερσίν Il. 22.33, cf. Hdt. 2.121. δ’ (also Act. τί κόπτεις τὴν κεφαλήν ; Men. Her. 4); κόπτεσθαι μέτωπα Hdt. 6.58 (with μαχαίρῃσι added 2.61); abs., Pl. Phd. 60b, R. 619c; pf. Pass., [πόλις] κέκοπται A. Pers. 683; — Act. c. acc. cogn., ἐκοψα κομμὸν Ἄριον Id. Ch. 423 (lyr.). κόπτεσθαί τινα mourn for any one, κόπτεσθ’ Ἄδωνιν Ar. Lys. 396, cf. Ev. Luc. 8.52; but also ἐπί τινα Apoc. 1.7, 18.9 (v.l. αὐτῇ). (Cf. Lith. kapóti, Lett. kapāt ΄chop small΄, ΄beat΄, ΄stamp΄, Lat. capo ΄capon΄, perh. σκέπαρνον.)

perf. bei Hom. κεκοπώς, vgl. διακέκοφα, aor. ἐκόπην, s. κατακ.,
1) schlagen, hauen ; ὅστις σ' ἀμφὶ κάρη κεκοπὼς χερσὶ στιβαρῇσιν δώματος ἐκπέμψῃσι Od. 18.334 ; κόψε δὲ παπτήναντα παρήϊον, er schlug ihn auf die Wange, Il. 23.690 ; ποτὶ γαίῃ Od. 9.289 ; δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμους 8.528, treffen. verwunden ; auch übertr., ῥήμασι κόπτειν, mit Schmähreden verwunden ; ῥήμασι καὶ κοπίσιν Ep.adesp. 89 (XI.335); erschlagen, schlachten, von Ochsen, Il. 17.521, von Schweinen, Od. 14.425, die auf den Kopf geschlagen werden ; so κόπτοντες βοῦς καὶ ὄνους ἐπορίζοντο σῖτον Xen. An. 2.1.5 ; vgl. auch ἱκτῆρας ἐκθύει ξένους κόπτων Eur. Cycl. 371 ; ἐν δ' ἀτέρμονι κόπτει πεδήσασ' ἄνδρα δαιδάλῳ πέπλῳ Aesch. Eum. 605, vgl. Ag. 1251 ; – abhauen, χεῖρας καὶ πόδας, κεφαλὴν ἀπὸ δειρῆς, Il. 13.203, Od. 22.477 ; κύπερος κεκομμένος Her. 4.71 ; bes. Bäume umhauen, δένδρα Xen. Hell. 5.2.43, und daher ἐπορεύετο κόπτων καὶ κάων τὴν χώραν, 3.2.26, das Land verheerend, durch Umhauen der Bäume u. Anzünden des Getreides u. des Strauchwerks, wie der Häuser, und allein, τὴν χώραν κόπτων, 4.6.5 ; häufiger τέμνειν. – Aber σῖτος κόπτεται ist = das Getreide verdirbt, eigtl. wird von Würmern beschädigt, Theophr.; – schlagen, verwunden ; κόψε γὰρ αὐτὸν κατὰ στῆθος, von einer Schlange, beißen, Il. 12.204 ; τὰ μέτωπα κόπτονται μαχαίραις Her. 2.61 ; von Vögeln, hacken, Arist. H.A. 9.1 ; Arat. 448 ; von Fischen, anbeißen, Arist. H.A. 9.37 ; – auch von Schiffen, die einen Stoß der feindlichen erhalten, κοπεῖσαι ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν Thuc. 8.13, wie Plut. Alc. 27 sagt προσκείμενος ἔκοπτε τὰς ναῦς καὶ συνετίτρωσκε ἄνδρας. – Uebertr., Aesch. Ag. 479 φρενῶν κεκομμένος, wie sonst βεβλαμμένος, vom Wahnsinn. – Auch schlagen, um zum Laufen anzutreiben, wie Odysseus die Rosse mit dem Bogen schlägt, Il. 10.513, u. Poseidon die beiden Aias ermutigt, ἀμφοτέρω κεκοπὼς πλῆσεν μένεος 13.60 ; – hämmern, schmieden, κόπτε δὲ δεσμούς, vom Hephästus, Il. 18.379, Od. 8.274 (vgl. ἐλαύνω). – Bes. auch = Geld schlagen, prägen, νόμισμα μολίβδου, Münze aus Blei, Her. 3.56 ; καλλίστοις νομισμάτων καὶ μόνοις ὀρθῶς κοπεῖσιν Ar. Ran. 721 ; Arist. Oec. 2.20 und Sp.; auch med., = schlagen lassen, Her. 4.166 ; und = act., αἰγινῆται πρῶτον νόμισμα ἐκόψαντο, eigtl. für sich, Ael. V.H. 10.12 ; – θύραν, an die Tür klopfen, pochen, wie der tut, der in das Haus hineingehen will, nach den Atticisten die eigtl. att. Form, hellenistisch κρούειν ; τίς ἔσθ' ὁ κόπτων τὴν θύραν ; Ar. Plut. 1097 ; Xen. Hell. 5.4.7 u. A.; auch Sp., wie Plut. Alc. 8 ; auch πρὸς τὴν θύραν, Luc. Nigr. 2 ; – zerstoßen, im Mörser, Her. 4.71 ; κόνις κοπτομένη ὑφ' ἅρμασι Hes. Sc. 62.
2) im mildern Sinne, Einem lästig fallen, ihn bedrängen, quälen ; οἱ κοπτόμενοι wird Dem. 2.16 ταλαιπωρούμενοι erkl.; vgl. Hegesipp. bei Ath. VII.290b u. Sosipat. ib. IX.378b (v. 20); ermüden, obtundere, ἐρωτήμασιν ἀκαίροις Plut. Phoc. 7. – Aehnl. von Pferden, stoßen, durch Stoßen den Reiter ermüden, τὸν ἀναβάτην κόπτει ὁ ἵππος Xen. de re Eq. 1.4, vgl. 8.7.
3) Med. sich schlagen, κεφαλήν Il. 22.33, wie Her. 2.161.4 ; bes. = sich die Brust schlagen, zum Zeichen der Trauer, dah. trauern, wehklagen, wie plangere ; πόλις στένει, κέκοπται Aesch. Pers. 683, der auch ἔκοψε κομμὸν Ἄρειον verbindet in dieser Bdtg, Ch. 417 ; κόπτεσθ' Ἄδωνιν Ar. Lys. 397 ; κόπτεσθαι καὶ ὀδύρεσθαι τὴν αἵρεσιν Plat. Rep. X.619c ; βοῶσάν τε καὶ κοπτομένην Phaed. 60a ; neben πενθεῖν, Luc. sacrific. 15 ; a.Sp.

κόπτω
[in LXX for כָּרַת, סָפַד, נָכָה hi., etc. ;]
__1. to strike, smite.
__2. to cut off: with accusative of thing(s), before ἀπό, Mat.21:8; ἐκ, Mrk.11:8. Mid., to beat one's breast with grief, to mourn, bewail: Mat.11:17 24:30; with accusative of person(s), Luk.8:52 23:27; before ἐπί, with accusative, Rev.1:7 18:9 (cf. ἀνα-, ἀπο-, ἐκ-, ἐν-, κατα-, προ-, προσ-κόπτω).†
SYN.: θρηνέω, q.v (AS)