GRC
Bailly
ου (ὁ) :
1 coup, ESCHL.
fr. 131 ; particul. coup dont on se frappe la poitrine,
en signe de deuil, EUR.
Tr. 789 au plur. ; 2 peine, souffrance, ESCHL.
Suppl. 210 ; SOPH.
Ph. 880 ; AR.
Pl. 321 ; 3 p. suite, fatigue, lassitude, XÉN.
Eq. 4, 2 ; EUR.
Ph. 859, etc. ; AR.
Lys. 541 ; au plur. EUR.
Rhes. 124 ; PLAT.
Rsp. 537 b ; PLUT.
M. 127 b.
Étym. κόπτω.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ὁ, (< κόπτω) striking, beating, ὀξύχειρι σὺν κόπῳ (Pauw for κτύπῳ) A. Ch. 23 (lyr.); στέρνων κόπους (Seidler for κτύπους) E. Tr. 794 (anap.); = κοπανισμός, Hsch.
toil and trouble, suffering, A. Supp. 210 (pl.); ἀνδροδάϊκτος κόπος Id. Fr. 132ap. Ar. Ra. 1265; pain of a disease, S. Ph. 880; κόπους παρέχειν τινί to give trouble, Ev. Matt. 26.10, al., PTeb. 21.10 (ii BC), BGU 844.10 (i AD); κόπον ἔχειν Phld. Mus. p. 62 K. ; πάντα κ. ἀναδεξάμενος SIG 761 B 6 (Delph., i BC).
fatigue, Hp. VM 21, Gal. 6.190; κόπου ὕπο from very weariness, E. Ba. 634; κόπῳ παρεῖμαι Id. Ph. 852; κόπῳ δαμέντες, ἁλίσκεσθαι, Id. Rh. 764, Th. 7.40; τῷ κ. ξυνεῖναι Ar. Pl. 321; τὰ γόνατα κ. ἕλοι μου Id. Lys. 542; in pl., E. Rh. 124; κόποι καὶ ὕπνοι Pl. R. 537b, cf. X. Eq. 4.2, 2 Ep. Cor. 6.5, etc. ; περὶ κόπων title of work by Thphr.
work, exertion, καμάραν ἀφ’ ἱδίων κόπων ἐποίησεν IG 12(7).384 (Amorgos), cf. BGU 884.10 (i AD); κόπῳ κόπον λύειν prov. in Orib. Eup. 1.2.8.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ὁ,
1) das Schlagen, der Schlag ; Aesch. bei Ar. Ran. 1265 Φθιῶτ' Ἀχιλλεῦ, τί ποτ' ἀνδροδάϊκτον ἀκούων ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ' ἀρωγάν (Aesch. frgm. Dind. 1251 ; – bes. das Schlagen der Brust, als Zeichen der Wehklage, planctus, κόπων οἴκτειρε μὴ 'πολωλότας Aesch. Suppl. 206.
2) Ermüdung nach der Anstrengung, Mattigkeit ; κόπῳ παρεῖσθαι Eur. Phoen. 859 ; ὑπὸ κόπου παρεῖσθαι Bacch. 643 ; καματηρός Ar. Lys. 541 ; κόποι καὶ ὕπνοι Plat. Rep. VII.537b ; Xen. re Eq. 4.2 ; Sp., κόπῳ δαμείς Anacr. 31.5. Auch von einer Krankheit, ἡνίκ' ἂν κόπος μ' ἀπαλλάξῃ ποτέ Soph. Phil. 868.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
TBESG
κόπος, -ου, ὁ
(< κόπτω) [in LXX chiefly for עָמָל, also for אָוֶן, etc. ;]
__1. a striking, beating (in Jer.45:3 = κοπετός)
__2. laborious toil, trouble: Jhn.4:38, 1Co.3:8 15:58, 1Th.3:5; κ. τ. ἀγάπης, 1Th.1:3; ἔργα καὶ κ., Rev.2:2; κ. καὶ μόχθος, 2Co.11:27, 1Th.2:9, 2Th.3:8; pl., ἐν κ., 2Co.6:5 10:15 11:23; ἐκ τ. κ., Rev.14:13; κόπονς (-ον) παρέχειν (in cl. more freq. π. πράγματα, πονον), with dative of person(s), Mat.26:10, Mrk.14:6, Luk.11:7 18:5, Gal.6:17.†
SYN.: μόλθος, labour; πόνος (which see), toil, painful effort; in cl., 'π. gives prominence to the effort (work as requiring force), κ. to the fatigue, μ. (chiefly poetic) to the hardship' (Thayer, see word κ.) (AS)
Translators Brief lexicon of Extended Strongs for Greek based on Abbot-Smith, A Manual Greek Lexicon of the New Testament (1922) (=AS), with corrections and adapted by Tyndale Scholars