ου (ὁ) :
   I bruit sonore, retentissant, particul. de corps qui s’entre-choquent (bruit des défenses du sanglier lorsqu’il les aiguise, IL. 11, 417 ; 12, 149 ; bruit des pas de danseurs, OD. 8, 380 ; bruit d’un métal, EUR. Rhes. 384) ;
   II fig. bruit d’un discours sonore, emphatique, THC. 2, 41, d’où :
      1 en mauv. part, emphase, jactance, vantardise, HDT. 7, 103 ; ESCHL. Sept. 425 ; EUR. Hel. 400 ; ESCHN. 87, 35 ; au plur. SOPH. Ant. 127 ; EUR. Cycl. 316, etc. ;
      2 en b. part, juste sujet d’orgueil, gloire, renommée, PD. N. 8, 33 ; I. 4, 26, etc. ; ESCHL. Ag. 613, etc. ; SOPH. Aj. 96.

Étym. onomatopée.

ὁ, din, clash, esp. such as is caused by the collision of two hard bodies, as when a boar whets his tusks, ὑπαὶ δέ τε κ. ὀδόντων γίγνεται Il. 11.417, 12.149; stamping of dancers’ feet, πολὺς δ’ ὑπὸ κ. ὀρώρει Od. 8.380; ringing of metal, E. Rh. 383 (anap., pl.). metaph, boast, vaunt, ὁ κ. οὐ κατ’ ἄνθρωπον φρονεῖ A. Th. 425, cf. 473, Ag. 613; οὐ πεπλασμένος ὁ κ., ἀλλὰ καὶ λίαν εἰρημένος Id. Pr. 1031; Ζεὺς γὰρ μεγάλης γλώσσης κόμπους ὑπερεχθαίρει S. Ant. 127 (anap.); κ. πάρεστι, i.e. I am proud of the deed, Id. Aj. 96; rare in Prose and Com., ὅρα μὴ μάτην κ. ὁ λόγος εἰρημένος ᾖ Hdt. 7.103; οὐ λόγων… κ. τάδε, μᾶλλον ἢ ἔργων… ἀλήθεια Th. 2.41; ἀλαζονεία καὶ κ. τοῦ ψηφίσματος Aeschin. 3.237; κ. κενοὶ ψοφοῦσιν Alex. 25.9; of rhetorical bombast, Epicur. Sent.Vat. 45. rarely in good sense, praise, Pi. I. 1.43, 5 (4).24. in pl., molar teeth, Hsch.

ὁ, Lärm, Geräusch, Rasseln ; bes. von zwei aneinanderschlagenden Körpern, wie es entsteht, wenn der Eber seine Zähne segt oder wetzt, Il. 11.416, 12.149 ; vom Gestampf der Tanzenden, Od. 8.380 ; übh. Schall, Klang. – Gew. übertr., die Prahlerei, das Groß sprechen ; ὁ κόμπος οὐ κατ' ἄνθρωπον φρονεῖ Aesch. Spt. 407, öfter ; Ζεὺς γὰρ. μεγάλης γλώσσης κόμπους ὑπερεχθαίρει Soph. Ant. 127 ; τόδ' οὐ κόμπῳ λέγω Eur. Hel. 400, öfter ; – auch τοιός δ' ὁ κόμπος τῆς ἀληθείας γέμων οὐκ αἰσχρός, Aesch. Ag. 599 ; u. so im guten Sinne, das Rühmen, Soph. Aj. 96 ; Pind. κόμπον τὸν ἐοικότα ἀοιδᾷ κιρνάμεν, Ruhm, Lob, I. 4.26 ; ἀγάνορα κόμπον φέρειν 1.43, vgl. N. 8.49. – In Prosa, ὅρα μὴ μάτην κόμπος ὁ λόγος οὗτος εἰρημένος εἴη Her. 7.103 ; καὶ ἀλαζονεία Aesch. 3.237 ; πλούτῳ δὲ ἔργου μᾶλλον ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα Thuc. 2.40 ; Plut. u. a.Sp.