ου (ὁ) :
      1 villageois, XÉN. An. 4, 5, 24 ; PLAT. Leg. 763 a, 956 c ; p. ext. habitant, en gén. : κ. Φεραίας χθονός, EUR. Alc. 476, habitant de la terre de Phères ;
      2 voisin de quartier, AR. Nub. 965.

Étym. κωμάω.

ου, ὁ, villager, countryman, Pl. Lg. 762a, 763a, X. An. 4.5.24, Call. Hec. Fr. 23 M., UPZ 120.3 (-ίτης, ii BC), D.H. 4.14, etc. in a city, one of the same quarter or district, Ar. Nu. 965, OGI 488.3 (Philadelphia), CIG 3695b (Aesepus); more generally, φεραίας κωμῆται χθονός dwellers in, E. Alc. 476; θυρέτρων τῶνδε κωμῆται θεοί neighbours, Ion Trag. 37.

ὁ, Dorfbewohner, Landmann, >im Ggstz des Städters ; ἐκ τῶν ἄλλων γεωργῶν τε καὶ κωμητῶν Plat. Legg. VI.763a ; καὶ φυλέται ib. XII.956c ; Xen. An. 4.5.24 ; Sp., wie Diosc. 16 (VII.410). – In der Stadt der in demselben Viertel Wohnende, der Nachbar, Ar. Nub. 965 ; θυρέτρων τῶνδε κωμῆται θεοί Ion bei Poll. 9.36.