ή, όν [ῡᾰ] qui concerne le Seigneur, le Christ ; subst. ἡ κυριακή (s.-e. ἡμέρα) NT. Apoc. 1, 10, le jour du Seigneur, le Dimanche.

Étym. κύριος.

ή, όν, (< κύριος) of or for an owner or master, Stud.Pal. 22.177.18 (ii AD); but usu.
of the Roman Emperor, ὁ κ. φίσκος the fiscus, CIG 2827 (Aphrod.), Supp.Epigr. 2.567 (Caria (?)); κ. ψῆφοι, λόγος, OGI 669.13, 18 (Egypt, i AD); κ. χρῆμα POxy. 474.41 (ii AD). esp.
belonging to the Lord (Christ); Κ. δεῖπνον the Lord΄s Supper, 1 Ep. Cor. 11.20; ἡ Κ. ἡμέρα the Lord΄s day, Apoc. 1.10; τὸ Κυριακόν (sc. δῶμα) the Lord΄s house, Edict. Maximini ap. Eus. PE 9.10. Subst. κυριακός, ὁ, spirit invoked in magic, PMagPar. 1.916.

[ῡ], dem Herrn gehörig, ihn betreffend ; bes. bei K.S.; κυριακὴ ἡμέρα, der Tag des Herrn, Sonntag ; τὸ κυριακὸν δεῖπνον, auch ohne dieses subst., das heilige Abendmahl ; τὸ κυριακόν auch = das Haus des Herrn, der Tempel, die Kirche.

κυριακός, -ή, -όν
(< κύριος), [in LXX: κ. φωνη (Συριακή φ., R), 2Ma.15:36 A * ;]
__1. as freq. in Inscr. (LS, see word; Deiss., BS, 217 f.), of the lord or master, imperial.
__2. of the Lord (i.e. Christ): δεῖπνον, 1Co.11:20; ἡμέρα, Rev.1:10. (cf. λόγια κ., Papias, Eus., HE, iii, 39, 1; γραφαὶ κ., Clem. Alex., etc; for eccl. usage, cf. Soph., Lex., see word)†
(AS)