att. -ίττω [ῠ] frapper à coups de cornes, d’où heurter violemment, acc. PLAT. Rsp. 586 b ; fig. ESCHL. Pers. 310.

Étym. p.-ê. pré-grec.

Att. κυρίττω, fut. -ίξω (v. infr.), butt with the horns, like rams, Arist. GA 769b20, cf. Phot. ; of bulls, ὁ ταῦρος δ’ ἔοικεν κυρίξειν A. Fr. 23, cf. Pl. Grg. 516a; κ. ἀλλήλους σιδηροῖς κέρασι Id. R. 586b; μόσχος κυρίττων Gal. 4.692; ὁ κυρίττων (sc. λόγος), a logical puzzle, Chrysipp. Stoic. 2.94; metaph, of floating corpses knocking against the shore, κ. ἰσχυρὰν χθόνα A. Pers. 310.

att. κυρίττω, mit den Köpfen oder Hörnern stoßen, wie die Böcke kämpfen, VLL ; neben λακτίζειν, Plat. Gorg. 516a ; eben so auf die Menschen übertr., ἀλλήλοις Rep. IX.586b ; Aesch. sagt οἱ δ' ἀμφὶ νῆσον νικώμενοι κύρισσον ἰσχυρὰν χθόνα, zerschellten den Kopf an den Felsen, Pers. 302 ; Sp., wie Plut. adv. Stoic. 34.