ου (τὸ) [ῠ]
      1 chasse, XÉN. Cyn. 6, 11 ; au plur. EUR. Hipp. 224, etc. ; fig. recherche ardente, poursuite, PLAT. Prot. commenc. ;
      2 troupe de chasseurs et de chiens, équipage de chasse, HDT. 1, 36 ; XÉN. Cyn. 10, 4, ou troupe d’animaux qui chassent ensemble, ARSTT. H.A. 8, 5, 2 ;
      3 lieu pour chasser, chasse, parc, XÉN. Cyn. 7, 11 ;
      4 butin de chasse, XÉN. Cyn. 6, 12.

Étym. κυνηγεσία.

τό, hunting-establishment, pack of hounds, Hdt. 1.36, X. Cyn. 10.4; also, pack of wolves hunting together, opp. λύκοι μονοπεῖραι, Arist. HA 594a31.
hunt, chase, ἐπὶ τὸ κ. ἐξιέναι, πρὸς τὸ κ. προσιέναι, X. Cyn. 6.11; ἀπιέναι ἐκ τοῦ κ. ib. 26, cf. 7.11; in pl., E. Hipp. 224 (anap.), Isoc. 7.45, X. Cyn. 3.11, 6.4, Plu. Alex. 40; metaph, κ. τὸ περὶ τὴν Ἀλκιβιάδου ὥραν Pl. Prt. 309a; παρακαλεῖσθαί τινα ἐπὶ τὸ κ. Id. La. 194b.
= κυνήγιον 2, CIG 2511 (Cos), 4157 (Sinope).
that which is taken in hunting, game, X. Cyn. 6.12.

τό, das Jagen, die Jagd ; Eur. Hipp. 214 ; κυνηγέσια ἐπιτηδεύειν, Plat. Legg. VI.763b ; καὶ θῆραι Rep. III.412b ; ἐξιέναι ἐπὶ τὸ κυνηγέσιον, Xen. Cyn. 6.11 ; öfter bei Sp., meist im plur.; bei Her. 1.36, τὸ κυν. πᾶν συμπέμψω, das ganze Jagdgefolge, der Jagdzug, die Jäger u. Hunde ; vgl. Xen. Cyn. 10.4 ; Arist. H.A. 8.5 nennt auch die gemeinsam auf Raub ausgehenden Haufen von Wölfen κυνηγέσια. – Das Jagdrevier, Xen. Cyn. 7.11 ; der Fang auf der Jagd, die Jagdbeute, 6.12.
Uebertr., ἀπὸ κυνηγεσίου τοῦ περὶ τὴν Ἀλκιβιάδου ὥραν ; Plat. Prot. init., vgl. Lach. 194b.