κυϐιστάω-ῶ [ῠ]
      1 se jeter la tête en avant, se précipiter, IL. 16, 745 ; en parl. de poissons qui plongent, IL. 21, 354 ;
      2 faire la culbute, tourner sur soi-même en retombant sur ses jambes, XÉN. Conv. 2, 11, Mem. 1, 3, 9 ; PLAT. Conv. 190 a.

Étym. κύϐη, tête, EM.

Ion. κυβιστέω Opp. C. 4.263; (< κύβη): — tumble head foremost, ἦ μάλ’ ἐλαφρὸς ἀνήρ, ὡς ῥεῖα κυβιστᾷ Il. 16.745, cf. 749; of fish, κατὰ καλὰ ῥέεθρα κυβίστων ἔνθα καὶ ἔνθα tumbled or plunged about, 21.354, cf. Opp. l.c. ; esp. of professional tumblers, Pl. Smp. 190a; κ. εἰς ξίφη, εἰς μαχαίρας, X. Smp. 2.11, Mem. 1.3.9, Pl. Euthd. 294e.

(κύβη), sich auf den Kopf stellen, sich kopfüber stürzen ein Rad od. einen Purzelbaum schlagen ; ἐν πεδίῳ ἐξ ἵππων ῥεῖα κυβιστᾷ Il. 16.749 ; auch von Fischen, die sich überschlagen, 21.354 ; ὥσπερ οἱ κυβιστῶντες εἰς ὀρθὸν τὰ σκέλη περιφερόμενοι κυβιστῶσι κύκλῳ Plat. Symp. 190a ; von Tänzerinnen, ἐς μαχαίρας, sich kopfüber mitten unter die Schwerter stürzen, Euthyd. 294e ; εἰς τὰ ξίφη κυβιστᾶν Xen. Symp. 2.11, vgl. Mem. 1.3.9 ; Ath. IV.129d u. Sp.